Onze man gaat de strijd aan met de coronakilo's, letterlijk dan. Via zijn digitaal dagboek volgen jullie zijn evolutie van dikkertje naar fittertje die los op zijn gezicht zal worden geslagen.
Bijna twee volledige jaren dat we in de ban van het coronavirus leven. In een poging de Chinese smeerlapperij van formaat in te dijken, besloten onze beleidsmakers alles te gaan verbieden. In uw kot blijven, niet bewegen, telewerken, online aankopen plegen en je buren aan de galg praten. Het zijn dingen die ondertussen even normaal zijn geworden als een politieker die al eens een leugentje om bestwil vertelt. In de marge daarvan zijn Belgen ook massaal een voorbeeld gaan nemen aan oppergod Van Ranst, dan niet op gebied van wetenschappelijke voorspellingen maar wel qua buikomtrek. Jawel, de Belgen zijn moddervet geworden! Maanden aan een stuk in je kot blijven, aperitieven aan de lopende band, barbecue ‘s middags en ‘s avonds en als kers op de taart alle fitnesszalen en sportclubs op slot. Het was één van de meest logische beslissingen die door onze leiders werd genomen: de gezondheid van de Belgen van alle onheil vrijwaren, door ze zo ongezond mogelijk te laten leven.
Als lezer voel je je aangesproken door de intro van dit schrijfsel? Ben je op je lange tenen getrapt? (die je nog net kunt waarnemen onder dat biertonnetje dat zich aan het manifesteren is) Ga je ons meteen laten factchecken en Unia op de zaak zetten? Goed zo! De feiten zijn wat ze zijn. Sciensano (jawel, de meneren en mevrouwen van de coronacijfers) berekende in 2018 dat iets meer dan 49 procent van de volwassen Belgen met overgewicht te maken hadden. Giet daar dan nog eens twee jaar coronaregels bij en je komt al snel tot de vaststelling dat yours truly niet aan het overdrijven is. Meer nog, ik ben het levende voorbeeld van mijn eigen tekst. Niet minder dan 15 kilogram kwam er de voorbije maanden bij. Ik was al geen slanke kerel, nu lijk ik meer op een goedkope kopie van ex-minister De Block.
Ondertussen mogen we weer sporten (op afstand, met de deuren open, CO2-meters overal rond en liefst ook met niet teveel) maar clubs doorheen het land zagen hun leden sneller verdwijnen dan het geld in de staatskas. De motivatie van de Belgen om opnieuw te gaan bewegen is lager dan ooit en echt beterschap is nog niet in zicht. We zien de toekomst somber in, het slabakt op het werk, we zijn verslaafd geworden aan Netflix en uiteindelijk… what’s the point?
Het was tijdens één van die Netflix- en vreetsessies dat ik mezelf de vraag ben gaan stellen of het ook anders kon. Zou het voor een kerel als ik mogelijk zijn om de neerwaartse spiraal van blubberbuiken en panzerkonten te doorbreken? Zou ik, op de gezegende leeftijd van 41 jaar, erin slagen fit en gespierd te worden? Zou ik mezelf kunnen ombouwen van den dikken tot ‘heeft die niet meegedaan aan Temptation Island?’
Want als ik daarin uiteindelijk zou slagen, dan moet iedereen dat kunnen. Met een glas wijn (of twee) in de hand kwam ik dan ook tot het geniale idee om deze uitdaging nog wat pittiger te maken. Wat als ik niet alleen fit zou worden, maar binnen een aantal maanden ook nog eens in de boksring zou stappen tegen een professionele vechtmachine (ik zeg zomaar iets .. Tim Tubbax bijvoorbeeld)? Bij de lokale boksclub Boxing Team Respect verslikten ze zich bijna in hun koffie toen ik hen het idee voorschotelde. Toch besloten ze de uitdaging samen met mij aan te gaan en gaven ze me te kennen dat het waarschijnlijk ERG intensieve maanden zullen worden.
Via een soort van digitaal dagboek laten we onze lezers dit project van dichtbij volgen. Wordt het een top of een flop? Word ik als fitte kerel tot gort geslagen of wordt het een rondje chubby-bashing? Time will tell!
