Met hangende pootjes terug naar Brussel.
Zuhal Demir, de N-VA-trots met Limburgse roots, zal Genk voorlopig niet veroveren. Haar hoop om de burgemeestersjerp in haar geboortestad om te hangen, is aan diggelen. Demir, die had gehoopt om de macht over te nemen van de huidige burgemeester Wim Dries, kwam bedrogen uit. CD&V domineert het politiek landschap in Genk met 19 zetels, N-VA blijft met 13 zetels verweesd achter. Demir verloor dan wel de strijd in Genk het postje Vlaams minister van Onderwijs, Werk en Justitie houdt ze stevig vast. Al ze daar zal wel een en ander moeten goedmaken.
De kille cijfers
Hoewel de hoop groot was, bleek er geen sprake van een nek-aan-nekrace zoals voorspeld. Dries versloeg Demir ruimschoots, niet alleen qua zetels, maar ook in voorkeurstemmen: 10.378 voor Dries versus 7.449 voor Demir. De politieke arena in Genk blijft dus onaangetast, met Dries aan het roer en Demir terug in haar Vlaamse stoel.
Ondanks de tegenvaller is niet iedereen binnen N-VA teleurgesteld. Patrick Stas, een overtuigd N-VA-lid, onthult ib ‘De Tid’ dat hij bewust niét op Demir heeft gestemd. “Zuhal blijft beter in Brussel, als minister. Hier in Genk is het zo slecht nog niet,” zegt hij nuchter. Van je vrienden moet je hebben. Voor Demir betekent dit dat haar politieke toekomst voorlopig in het Vlaamse onderwijs ligt – niet in het Genkse stadhuis.
Verdeelde gevoelens binnen de partij
Demir wijst erop dat N-VA in Genk boven de 30 procent scoorde en zelfs een extra zetel binnenhaalde. Een indrukwekkende prestatie, volgens haar. Een zelfde balbla horen we bij bijna alle andere politici: niemand heeft deze verkiezingen blijkbaar verloren. Toch blijft het signaal van haar nederlaag in de lucht hangen. De vraag is hoe dit door haar achterban wordt opgepakt.
Wrevel in het onderwijsveld
Dat Demir’s politieke ambities buiten Brussel in de onderwijswereld op weinig sympathie konden rekenen, mag geen verrassing heten. Toen ze vlak na haar eedaflegging als minister voluit de kaart van Genk trok, voelde het onderwijsveld zich in de steek gelaten. “Een minister moet zich volledig inzetten voor onderwijs,” klonk het uit verschillende hoeken. Zelfs binnen haar eigen partij zorgde haar dubbelrol voor spanningen. N-VA-voorzitter Bart De Wever zei het zelf: “Als ze naar Genk verhuist, hebben we een probleem.”
De politieke realiteit van de korte termijn
Achter de schermen geeft haar entourage toe dat Demir’s gefaalde burgemeesterambitie deels te maken had met een teleurstelling in haar Brusselse carrière. Nadat ze naast het viceminister-presidentschap in Vlaanderen greep, richtte ze haar pijlen op Genk. Doch, nu moet ze het onderwijsveld weer in de armen sluiten en haar geloofwaardigheid herstellen. Haar poging om zich te profileren als de nieuwe leider van Genk heeft haar positie als minister verzwakt, ook al lijkt ze vastberaden om zichzelf opnieuw uit te vinden.
Oog op de toekomst
Demir is de indruk van de kritiek. “We zijn nog maar twee weken bezig. Op het einde van de rit word ik beoordeeld op mijn beleid,” zegt ze strijdlustig. De vraag blijft of haar electoraat, zowel in Brussel als in Genk, haar die tijd ook zal geven. Het wordt sowieso de komende maanden brokken lijmen – zowel in het onderwijsveld als binnen haar eigen partij.
(Foto: Bert Van Den Broucke/Photo News)
