Didier Reynders en de dubbele jackpot: hoe politici moeiteloos het pensioenplafond doorbreken.
We raken stilaan door onze woordenschat heen om het wansmakelijke graaien van het gezin Reynders te beschrijven. De voormalige minister, partijvoorzitter en Europees Commissaris Teflon Didier graait met zijn ‘witwaspollekes’ twee keer in de pensioenpot. Een keer in het Belgische vetpotje en een keer in het Europese. Daarmee fietst hij vlotjes over het Belgisch wettelijk plafond van zo’n 8.000 euro bruto per maand. We vernemen echter met plaatsvervangende schaamte dat hij niet de enige politicus is die zich van deze hoorn des overvloeds laat bedienen.
Twee keer langs de kassa
Als het over pensioenen gaat, weten Belgische politici hoe ze zichzelf kunnen soigneren. Terwijl de gemiddelde Belg zich zorgen maakt over zijn pensioenleeftijd of het verschil tussen bruto en netto, geniet Reynders – tussen twee kraslotjes door – van een royale regeling. Of beter gezegd: regelingen. Met een Belgisch én Europees pensioen combineert hij moeiteloos twee lucratieve uitkeringen. En dat ondanks een wettelijk plafond dat normaal iedereen onder de 8.129 euro bruto per maand moet houden.
Twee pensioenen, geen zorgen
Didier Reynders is niet alleen een bekende naam in de Belgische politiek, hij blijkt ook een ervaren spaarder. Of is het "verzamelaar"? Of graaiende witteboordcrimineel? Misschien. Na twintig jaar ministerschap en vijf jaar als Europees Commissaris incasseert onze Didier nu maandelijks een pensioen dat volgens schattingen kan oplopen tot 12.629 euro bruto.
Dat kan zomaar?
De pensioenuitkeringen van internationale instellingen zoals de Europese Commissie vallen niet onder de Belgische wetgeving. Reynders ontvangt zowel een Belgisch pensioen voor zijn jaren in de nationale politiek als een Europees pensioen voor zijn werk als Commissaris. En hij is lang niet de enige die op die manier het systeem handig weet te melken.
De wet-Wijninckx: een tandeloze tijger
Het zogenaamde plafond-Wijninckx werd ingevoerd om excessen in overheidspensioenen aan banden te leggen. Geen enkele Belg die een pensioen ontvangt uit een openbare functie, mag meer krijgen dan 8.129,08 euro bruto per maand. Duidelijk. Toch zit er zit een stevige adder onder het gras: pensioenen onder buitenlands of Europees recht ontsnappen aan die regel. Een achterpoortje dat door een hele schare toppolitici en hoge ambtenaren wordt gebruikt.
Voormalige Commissieleden, rechters van het Europees Hof van Justitie, en zelfs ambtenaren bij organisaties zoals de NAVO, het IMF of de Europese Investeringsbank krijgen een apart Europees pensioen. Dat bedrag kan moeiteloos gecombineerd worden met een Belgisch pensioen.
Reynders en krasloten: meer dan een hobby?
Het nieuws over Reynders’ dubbele pensioen komt niet toevallig op een moment waarop zijn naam ook in een ander dossier opduikt. Het voormalige MR-boegbeeld – de zelfverklaarde intelligentste onder de intelligenten – zou zijn zwart geld jarenlang hebben witgewassen via krasloten. De man die als Europees Commissaris jaarlijks 300.000 euro bruto verdiende, zou ordinair diefje zijn dat in een tankstation zijn witte was deed. Het zou volgens indiscreties uit het gerechtelijk onderzoek om bedragen van om en rond 1 miljoen euro gaan. Niet alleen de Nationale Loterij, maar ook de antiwitwascel CFI deden bij het gerecht aangifte van de feiten.
Of dat witwasonderzoek ooit tot een veroordeling leidt, is voorlopig koffiedik kijken. Het zou niet de eerste keer zijn dat Reynders weet te ontsnappen. Hoe zei Bob Marley het ook alweer? Juist: “You can fool somebody sometimes, but you can’t fool everybody alle the time.” Heeft Reynders zijn geluk opgebruikt?
Niet alleen Reynders: de club van dubbele pensioenreuzen
Reynders is echter slechts het topje van de graaiberg. Heel wat Belgische toppolitici genieten van dezelfde regeling. Ex-premiers zoals Guy Verhofstadt (Open VLD) en Elio Di Rupo (PS), maar ook gewezen ministers zoals Geert Bourgeois en Johan Van Overtveldt (N-VA), combineren Belgisch en Europees pensioen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Jawel, ook de heren van N-VA - de partij die het mes wil zetten in de pensioenen van de ‘gewone mens’ - laten zich bedienen.
Vooral de overgangsregeling voor Europese parlementsleden doet wenkbrauwen fronsen. Tot 2009 werden hun lonen – en dus ook hun pensioenrechten – betaald door het Belgische parlement. Maar sindsdien neemt Europa die kosten over. Wie beide periodes combineert, ontvangt dus twee pensioenen. Een Belgisch én een Europees, met bedragen die ver boven het plafond-Wijninckx kunnen uitkomen. Politici kiezen niet voor niets voor een saaie Europese carrière op latere leeftijd. Wie na zijn 55ste nog internationaal gaat werken, kan perfect profiteren van beide systemen.
Een systeem dat blijft duren
De Belgische politiek lijkt niet geneigd om in actie te schieten. Het dubbele pensioenprobleem is al jaren bekend, maar concrete hervormingen blijven uit. Zelfs na schandalen, zoals in 2022 toen bleek dat verschillende voormalige Kamervoorzitters het plafond-Wijninckx doorbraken, blijft het systeem grotendeels onaangeroerd.
Wie durft hier nog iets aan doen?
Het verhaal van Didier Reynders en zijn dubbele pensioen is een nationale schande. Het is een voorbeeld van hoe politieke insiders de regels naar hun hand zetten, terwijl de gewone burger moet inleveren en vaak bikkelen om met het pensioentje waar hij/zelf jarenlang voor afdroeg, rond te komen.
Zal de Belgische politiek ooit echt de moed zal tonen om het dubbele pensioenstelsel aan te pakken? We vrezen dat we het antwoord op die vraag kennen. En het is geen ‘ja’.
(Foto: Vincent Duterne/Photo News)
