Jogan heeft een boek uit. Vande Lanotte: “Wie wil begrijpen hoe ik functioneer, moet wat inzicht krijgen in wat mij drijft. Daarbij zijn enkele kerngedachten essentieel: mijn goesting doen, het engagement en de wil om iets te veranderen, en ergens aan beginnen zonder veel na te denken.”
Dat laatste doet trouwens denken aan die andere West-Vlaamse machtspoliticus Achiel Charbon die stelde dat hij eerst handelde en vervolgens dacht. Dat is uiteraard een boutade aangezien Van Acker - net als Vande Lanotte - extreem intelligent was. Niemand kende toen het stelsel van de sociale zekerheid beter dan de Bruggeling waardoor hij ook dat stelsel kon hervormen.
Laat me onmiddellijk stellen dat ik een dubbel gevoel heb bij Johan Vande Lanotte. Ik ken de man niet persoonlijk, dus is mijn oordeel gebaseerd op wat ik indirect hoor en zie. En toen ik met Jean-Marie werkte, heb ik wel een en ander gehoord.
In tegenstelling tot rechtse vrienden, kennissen en collega’s of het Vlaams-nationalistische deel van het politieke bestel, heb ik een zekere bewondering voor de politicus.
Daar spelen drie elementen mee. Het zijn subjectieve factoren zoals zo vaak in het leven. De eerste factor is dat Vande Lanotte een West-Vlaming is. De tweede factor is de lange staat van dienst van de Oostendenaar. Laatste factor is dat hij extreem intelligent is.
Interessant binnen dat kader is dat Vande Lanotte in zijn boek stelt dat hij geen goede leerling was in het middelbaar. Er is dus niet altijd een causaal verband tussen intelligentie en studieresultaten.
Dubbel gevoel? Dus is er ook die onvermijdelijke afkeer die ik zeker deel met heel wat burgers en journalisten. Vande Lanotte maakt het zijn tegenstanders - die zijn boek zouden lezen - ook niet al te moeilijk. De Oostendenaar: “Ik heb mijn macht maximaal gebruikt. Eerst als kabinetschef, daarna als parlementslid en vicepremier en ten slotte als burgemeester. Als politicus van een al bij al kleine partij heb ik altijd geprobeerd om boven mijn electoraal gewicht te spelen. Het is niet aan mij om te oordelen of dat gelukt is. Hoe dan ook zijn er wel heel wat realisaties waar ik best fier op ben. Dit zijn de voornaamste.”
Dan volgt een lijstje met verwezenlijkingen. De meeste - zoals de oprichting van het Comité P - zijn terecht opgenomen. Politiek is uiteraard een ploegsport en het zou onfair zijn tegenover de andere personen die meegewerkt hebben aan die realisaties om hen niet te vermelden. Dat is hier niet gebeurd, maar het is nu eenmaal een boek van en over Jogan. Die andere personen moeten maar zelf een boek schrijven.
De lijst bevat wel een ‘realisatie’ die je niet zomaar aan een enkele politicus kan toewijzen. Vande Lanotte: “Een schuldafbouw van zo’n 130 procent staatsschuld in 1994 toen ik minister werd naar 85 procent in 2007.” Voor die schuldafbouw zijn veel mogelijke verklaringen. De belangrijkste is uiteraard de economische context van toen. Na 2007 ging die schuldafbouw overigens verder (zie onder). En toen zaten de socialisten niet meer in de regering.
(Foto boven het artikel: Colijn Verkempinck)
