Zo, de prestatie van de Chinees-Belgische Stéphanie Huang zit erop. Ze speelde na het plichtwerk het concerto nr 2 voor cello en orkest van Dvořák.
Mathilde zat deze keer zonder Filip in de zaal en ze had gisterenavond duidelijk meer plezier dan maandag.
Het was niet de eerste keer dat Huang het stuk speelde. In maart nog speelde ze het ook al eens op hetzelfde podium in Bozar. Huang aan de VRT: “Dat heeft me veel geholpen. Ik weet waar ik aandacht aan moet besteden, waar ik goed moet luisteren. Ik heb dezelfde gevoelens, maar een wedstrijd is natuurlijk veel stresserender. Het helpt hoe dan ook om een stuk veel te spelen en te 'roderen'". Ze vertelde dat wel niet in het Nederlands, maar in het Frans.
Huang is immers in Wallonië geboren, bij Charleroi uit een Chinese vader (violist) en een Belgische moeder (celliste). Mogen we ontgoocheld zijn dat de celliste geen Nederlands spreekt als ze vragen krijgt van de immer ravissante Clara De Decker. Ik had er gisteren na de uitzending nog een gesprek over en we kwamen tot de conclusie dat het toch wel sympathiek zou zijn mocht de celliste een woordje Nederlands spreken. Muzikanten van dat niveau zouden intellectueel toch in staat moeten zijn tot de redelijke beheersing van de taal van de Vlamingen, niet?
Het publiek was in elk geval enthousiast over de prestatie van Huang zelf. Dat heeft meer te maken met chauvinisme, dan met het spel zelf. Hier hebben we de indruk dat we de winnaar van deze editie nog niet gehoord hebben. Ze heeft overigens wel een typisch Belgisch kenmerk: ze is te bescheiden, al kan dat ook aan het feit liggen dat ze vrouw is. Mannen hebben daar doorgaans minder last van.
