Aangezien 'Twee zomers' van Lenaerts en Baeten Gronda - zoals we hier al schreven - aangekondigd werd als Vlaamse topfictie vinden we dat alles dan moet kloppen. Zo ook de sfeersetting van die vermaledijde zomer van het jaar 1992.
Voor de jonge lezers: Václav Havel neemt dan ontslag als president van Tsjecho-Slowakije, de Olympische Zomerspelen 1992 openen in Barcelona en Miguel Indurain wint de 79ste editie van de Ronde van Frankrijk. Het is de tweede eindoverwinning op rij voor de Spaanse wielrenner.
Waar we het dus ontzettend moeilijk mee hadden, was met de manier waarop die jonge twintigers van toen worden neergezet door Lenaerts en Gronda. Deze laatste is te jong, maar Lenaerts had wel kunnen ingrijpen. Correcter: hij had moeten ingrijpen aangezien hij de regie deed. Alleen al de kledij van de jongeren in dat jaar in de serie klopt niet. Dat waren niét de kleren van tieners of jonge twintigers in 1992, maar van hun ouders in de jaren zestig. Dat weten we aangezien we die jaren negentig zelf heel actief meegemaakt hebben als twintigers.
In 1992 liepen de meeste tieners dus niet rond als hippies, maar als yuppies. De gele en bruine filters die gebruikt werden om de sfeer van dat jaar neer te zetten in en rond de villa dragen ook bij tot het verkeerde beeld dat je krijgt. De vakantie in 1992 vond plaats in de ouderlijke villa van Didier, die destijds ‘de rijke’ was. Nog een argument dat zijn hemd toen van Armani was en zijn jas van Millet.
Leuk weetje volgens de VRT: wie goed luistert, merkt in de intro een schitterend nummer van Jacques Brel op, On n'oublie rien. Dit meesterwerk geschreven door Brel en componist Gérard Jouannest - opgenomen in 1972 door Universal Music en sindsdien eigendom van Warner Chappell Music France en Editions Jacques Brel - mag uitzonderlijk gebruikt worden in deze audiovisuele productie. Dat Twee zomers daar toelating voor kreeg, is op zich al een huzarenstukje. En dat maakt de blunder over de sfeersetting van 1992 iets minder pijnlijk.
