"Eén voor zijn vriendin en één voor de politie.”
De machtsontplooiing voor de klopjacht op één man is du jamais vu. Er is net niet een algemene mobilisatie afgekondigd. Het feit dat er zelfs versterking vanuit het buitenland komt, doet ons vermoeden dat we niet alles weten. Jürgen Conings is door leger en politie verheven tot een haast bovenmenselijk monster, de Rambo van de Lage Landen. Militairen kregen een ‘licence to kill’.
De man in de straat vraagt zich af of het allemaal niet wat overdreven is. Leger en politie beseffen ondertussen ook wel dat ze een woordje uitleg verschuldigd zijn. Tijd voor een perslek dus. Een en ander zou gerechtvaardigd zijn door twee afscheidsbrieven die Conings schreef: één voor zijn vriendin en één voor de politie. ‘Het Nieuwsblad’ kreeg de kans kreeg inzage in de brief naar de vriendin.
De brieven zijn het enige wat écht concreet is, de rest is van horen zeggen. Conings zou bijvoorbeeld voor zijn verdwijning aan een vriend - een andere militair met extreemrechtse sympathieën - gezegd hebben dat hij een aanslag wou plegen in een moskee in Eisden. Conings zou zwaarbewapend de natuur ingetrokken zijn en zou zijn actie goed voorbereid hebben. Dat is wat analisten uit de brieven kunnen opmaken. Wat er in de brief voor de politie staat weten we niet, maar in de brief die ‘Het Nieuwsblad’ mocht inkijken, neemt hij afscheid van zijn vriendin.
“Lieve G., lieve schat”, zo begint hij. “Als je deze brief krijgt, weet je dat er iets niet klopt. Het spijt me enorm dat jij de persoon bent die nu veel verdriet en pijn heeft. Ik wil dat je weet dat ik er alles aan gedaan heb om dit te voorkomen, maar ben er niet in geslaagd. Ik kan niet meer en wil niet meer verder met hoe de toekomst er nu uitziet.” Hij legt uit dat hij niet meer kan leven met de leugens van mensen die voor ons beslissen hoe we moeten leven. “De zogenaamde politieke elite en nu ook de virologen beslissen hoe jij en ik moeten leven. Ze zaaien haat en frustratie, nog erger dan het al was. En niemand komt daar tegen in opstand. Als je dan iets zegt, word je gestraft.”
Ingegeven door die zwart-wit-analyse besluit Conings om – zoals hij het noemt – enemy of the state te worden. “Ze zullen me zoeken en ook wel vinden na een tijd. Ik ben daar klaar voor. Langzamerhand is alles op een plaats gevallen en ben ik begonnen met de voorbereidingen.” Dat hij de omgeving van Van Ranst zou hebben verkend, wordt nu als een van zijn ‘voorbereidingen’ beschouwd.
Aan het eind van zijn brief, doet hij een poging om de vriendin uit de wind te zetten en de verantwoordelijkheid helemaal op zich te nemen. “Ik wil duidelijk maken dat jij hier niets mee te maken hebt, vandaar de andere brief voor de politie of eender wie die brief in ontvangst neemt. Mijn verontschuldigingen voor de ellende van de politie en gerecht die je zal gaan ondervinden nu. Ik zorg dat er niets te vinden is. Alles is weg.”
We gaan ervan uit dat wanneer - straks - Conings eenmaal is gevonden, politie, gerecht en defensie de tweede brief zullen openbaar maken, want zelfs na de brief van de vriendin, is het inzetten van de huidige middelen ‘ongewoon’ te noemen.
