Eind vorig jaar verschijnt een opmerkelijk opiniestuk van John Deni van het U.S. Army War College in The Wall Street Journal (22-12-2021). Zijn stelling is dat Poetin zich dan al in een positie geplaatst heeft zonder uitweg. Deni: “Een invasie (van Oekraïne) zou een diplomatieke, economische en militaire fout zijn van Poetin. Laat hem die maken als het moet.”
De essentie is natuurlijk dat Poetin die invasie beslist heeft. Dat is ook zo. Laat dat duidelijk zijn. Biden had gelijk toen hij beweerde dat Poetin midden februari nog niet beslist had wat hij zou doen. De militaire opbouw aan de grens met Oekraïne was nochtans al in de lente van 21 begonnen. En deze keer was er ook aan de 'tweede lijn' gedacht (munitie, opvang gewonden, bevoorrading) waardoor het geen loutere bluf kon zijn zoals bij eerdere Russische pogingen. Maar stel dat Washington toen al door had dat het in het belang van de VS zou zijn dat Poetin die strategische blunder zou maken? Het is cynisch, maar zo werkt het nu eenmaal. In de VS dachten ze toen aan Vietnam en Afghanistan.
Het zou in elk geval de merkwaardige strategie kunnen verklaren van de Westerse inlichtingendiensten die alle informatie over de Russische plannen open en bloot op tafel legden. Officieel was het de bedoeling om de oorlog te vermijden. Maar is dat wel zo? Misschien was het wel gewoon om Poetin extra onder druk te zetten. Wat ook gelukt is.
Deni publiceerde zijn opiniestuk in een poging om de lezers ervan te overtuigen dat er een "strategisch voordeel was om een oorlog in Oekraïne te riskeren". Het artikel vat volgens sommigen de gebruikelijke punten van de haviken samen en betoogt dat een neutraal Oekraïne "een anathema is voor westerse waarden van nationale zelfbeschikking en soevereiniteit".
In een moderne versie van Brzezinski's Afghaanse val beweert Deni dat de oorlog in Oekraïne de Amerikaanse belangen zou kunnen dienen door Rusland te verzwakken: een dergelijke oorlog zou "een nog sterkere anti-Russische consensus in heel Europa smeden", de NAVO "opnieuw richten op de belangrijkste vijand", resulteren in "economische sancties die de Russische economie verder zouden verzwakken" en "de kracht en het moreel van het Russische leger ondermijnen terwijl Poetins binnenlandse populariteit wordt ondermijnd." Vandaag al kunnen we stellen dat deze 4 of zelfs 5 doelstellingen bereikt zijn.
Ook Jacob G. Hornberger, oprichter van The Future of Freedom Foundation, ziet het zo. Begin februari in een stuk: “Het nieuwste plan van de VS heeft Rusland dus in de positie gebracht om te kiezen tussen het binnenvallen van Oekraïne, wat daardoor zou voorkomen dat het Pentagon en de CIA hun troepen, raketten en tanks aan de Russische grens installeren, versus de NAVO Oekraïne te laten absorberen, wat het Pentagon en de CIA in staat zou stellen hun troepen, raketten en tanks aan de Russische grens te installeren.”
“Als Rusland binnenvalt, lijdt het geen twijfel dat het Amerikaanse nationale veiligheidsestablishment opnieuw de onschuldige zal spelen en tegen die agressieve Russen zal schreeuwen. En vergis je niet: ondanks krokodillentranen die Amerikaanse functionarissen openlijk zullen vergieten voor de bevolking van Oekraïne, is de waarheid dat het Amerikaanse functionarissen niet kon schelen hoeveel van hen worden gedood, gewond of verminkt bij een dergelijke invasie, net zo min als ze zich zorgen maakten over de bevolking van Afghanistan die werden gedood, gewond en verminkt nadat Amerikaanse functionarissen erin slaagden de Sovjets Afghanistan te doen binnenvallen of, wat dat betreft, nadat het Pentagon en de CIA het land in 2001 binnenvielen en bezetten. De burgers van Oekraïne zijn net zo goed pionnen in de kwaadaardige machinaties van het Amerikaanse nationale veiligheidsestablishment als de bevolking van Afghanistan.”
