Interessante studie - COVID-19 mRNA vaccine BNT162b2 induces autoantibodies against type I interferons in a healthy woman - in Journal of Autoimmunity. De titel vat het proces na het mRNA-coronavaccin van Pfizer al goed samen.
‘Factcheckers’ beweerden vorig jaar nog met zeer grote stelligheid dat je van een mRNA-coronavaccin geen auto-immuunziekte kan krijgen. Vandaag zijn echte wetenschappers heel wat voorzichtiger.
Het mechanisme waarbij die mRNA-vaccins van Pfizer en Moderna interageren met ons lichaam in het algemeen en ons immuunsysteem in het bijzonder is complex en nog steeds niet goed begrepen. Echte experts vermoeden dat er een interactie is met de interferonen (zie verder). Bovendien zijn de effecten op lange termijn (5 tot 10 jaar) per definitie niet gekend.
Een ander probleem volgens echte onderzoekers kan zijn dat mRNA-vaccins sterke type I interferonreacties (IFN-1) oproepen die verband houden met ontstekingen die mogelijk kunnen leiden tot de ontwikkeling van auto-immuunziekten. Dat schreven we eerder al hier.
In dit artikel in Journal of Autoimmunity wordt een concreet geval beschreven van een vrouw. Na de tweede dosis van het mRNA coronavaccin van Pfizer vertoonde die gezonde vrouw gedurende ongeveer zes maanden ernstige dermatitis, een ontsteking van de huid dus.
De vrouw werd aan een grondig onderzoek onderworpen. De onderzoekers stelden vast dat de plasmaspiegels van IgG tegen type I interferonen (IFN's) sterk verhoogd waren na de tweede injectie van het coronavaccin van Pfizer in vergelijking met de pre-vaccinatie situatie en bovendien nog verder verhoogden na de derde injectie van BNT162b2 (Pfizer) bij die vrouw.
Immunoglobuline G (IgG) is een immunoglobuline dat wordt aangemaakt bij grotere hoeveelheden of bij een herhaald contact met het antigeen. Interferonen (IFN) zijn natuurlijke eiwitten (glycoproteïnen) die worden afgescheiden door geïnfecteerde cellen van de meeste gewervelde dieren, en dus ook van de mens
In een eerder verschenen technische paper – Innate Immune Suppression by SARS-CoV-2 mRNA Vaccinations: The role of G-quadruplexes, exosomes and microRNAs – werd al gesteld dat de mRNA-vaccins een impact hebben op type 1 interferonsignalering (IFN-1), wat verschillende mogelijke nadelige gevolgen zou kunnen hebben voor de menselijke gezondheid zoals bijvoorbeeld nieuwvorming (kanker).
Volgens de onderzoekers van de vrouw met dermatitis is die immuunrespons op type I IFN een tweesnijdend zwaard. Enerzijds is er de verbetering van de werkzaamheid van vaccins, maar versnelt het ook de pathogenese (het ontstaan) van chronische ziekten (bijvoorbeeld chronische virale infecties en zelfs auto-immuunziekten).
Dit geval benadrukt volgens de onderzoekers de door het coronavaccin BNT162b2-geïnduceerde neutraliserende anti-type I IFN auto-antilichaamproductie, die immuunfuncties kan beïnvloeden in een groep van de algemene bevolking en patiënten met sommige chronische ziekten. We zijn dus heel ver verwijderd van de stelling van de 'factcheckers' van vorig jaar, maar dit is hoe echte wetenschap werkt.
