Believers en non-believers.
Het is moeilijk om tussen de bomen en het politieke kreupelhout het bos nog te zien. Er zijn wetenschappers die waarschuwen voor de komst van een verwoestende derde golf en er zijn wetenschappers die dit als bangmakerij aanklagen en pleiten voor meer proportionele maatregelen. Grote afwezigen in het levensbelangrijke debat zijn de verantwoordelijke ministers, Wouter Beke, Maggie De Block, Pieter De Crem en Spohie Wilmès, zij hebben het vooral druk met het graaien naar postjes. Nu ook nog eens de experten met mekaar op de vuist gaan, varen we op een schip zonder kapitein en vechtende matrozen dat koers zet naar een perfecte storm.
Rik Van Cauwelaert vatte donderdag in De Afspraak de situatie kernachtig samen: “De experts zelf zijn een deel van het maatschappelijk probleem geworden. Men heeft de experts in een soort beleidsmakende rol geduwd. Er is een totale abdicatie van de overheid. Men heeft de experts laten praten. Maar dan zijn de tegenstellingen tussen de experts naar boven gekomen. Leuven tegen Antwerpen. De academici van Gent voelen zich wat miskend in het hele debat, en dan komen de open brieven en begint men mekaar te bestoken. Als experts onderling een kleine oorlog beginnen te voeren dan is het einde zoek. Wat moet de burger zeggen? Het welzijn van de samenleving is echter de verantwoordelijkheid van de politiek, die moeten beslissingen nemen.”
Het gaat niet over gelijk hebben, maar over de roep naar duidelijkheid: één stem, één plan, één woordvoerder, één leider. Misschien wordt het tijd dat men niet meer lacherig doet over de beleidsmakers, maar dat de maatschappij hen ter verantwoording roept voor hun schuldig verzuim.
