Voorzittersverkiezing verscheurt de Vlaamse liberalen.
Eind maart is Gwendolyn Rutten niet langer voorzitter van de Open Vld. Einde mandaat, en dus zijn nieuwe voorzittersverkiezingen nodig. De logica zelve, maar niet voor Open Vld. Het partijbestuur slaagt er niet in om een beslissing te nemen over de timing van de voorzittersverkiezingen. Wellicht is de federale regeringsvorming de oorzaak van het weifelen, maar eigenlijk had men eind januari al een datum moeten prikken.
Afgelopen maandag stond het op de agenda maar door geruzie kwam men niet tot een beslissing. De twee belangrijkste haantjes van de partij Lachaert en Tommelein gunnen mekaar het licht in de ogen niet. Ten minste niet rechtstreeks, want Vincent Van Quickenborne mag van Lachaert de voorhoede-gevechten met Tommelein beslechten. Die Tommelein heeft het gehad met het feit dat Van Quickenborne en Lachaert zich in de pers voordoen als de behoeders van deelname aan een paars-groene regering. Wat hem betreft mag het gestook ophouden en hij verwijt Van Quickenborne nationale postjesjagerij. “Du jamais vu”, roept Tommelein uit. Want ja, als het wringt, gebruiken ze graag Franse woorden bij de Vlaamse liberalen. Hij had bijvoorbeeld ook “inbuvable” kunnen gebruiken. Maar goed, “du jamais vu” dus deze keer.
Van Rutten ( van wie? ) geen nieuws, maar oud gediende Karel De Gucht stelde voor om de interne verkiezingen uit te stellen tot na de regeringsformatie. Helaas, Karel stond te roepen in de woestijn en bleef verweesd achter met zijn plan.
Uitstel van de interne verkiezingen dus bij de partij van wie bekend is dat zij enkel inhoudelijke onderhandelingen wil voeren.
