Na veertien dagen schijnboksen krijgen de informateurs N-VA en PS aan de verzoeningstafel.
De opdracht van Coens en Bouchez zit er op. Straks gaan ze naar de koning. De vraag is of ze hem iets concreets kunnen voorstellen.
Zij kregen veertien dagen van de vorst en in die periode deed iedere partij statements via nieuwjaarsrecepties. Daarin bleek vooral de PS het meest onvermurwbaar. Magnette trok de uitgestoken hand van De Wever in twijfel en hij liet het fijntjes aan de Vlaamse sp.a over om een links signaal van verzoening uit te zenden. Sp.a-voorzitter Conner Rousseau mocht gisteren op zijn nieuwjaarsreceptie – waar Magnette als heldhaftige gast een dansje kwam placeren – melden dat veiligheid ook een links thema was. Vlaams Belang wil nieuwe verkiezingen en Groen doet zich voor als het alternatief van de grote wijsheid, die zich daarom in de luwte ophield.
Maar, belangrijker dan de statements voor al wie het horen wil, was de beslissing van de PS om kamerlid en stemmenkanon Emir Kir uit de partij te zetten omdat die een onderhoud had met twee extreemrechtse Turkse burgemeesters. De PS gaf daarmee de doodsteek aan haar eigen paars-groen, want door het verlies van de zetel van Kir, heeft een coalitie met socialisten, liberalen en groenen geen meerderheid meer zonder CD&V.
En dus heeft de CD&V, zoals aangekondigd, de sleutel in handen. Zonder CD&V is er geen meerderheid meer mogelijk. Aan hen de keuze of ze dat mét of zonder N-VA willen doen, oftwel: mét of zonder Vlaamse meerderheid. En dus, was gisteravond, op de valreep, dan toch nog een gesprek mogelijk tussen PS en N-VA.
Het lijkt er stilaan op dat deze twee vijanden tot elkaar veroordeeld zijn om te gaan samenleven. Tenzij de koning zou instemmen met het schaamteloze voorstel van Magnette om een tijdelijke regering te vormen van zes maanden of een jaar tot er een oplossing wordt gevonden. Hoe die tijdelijke regering er dan wel moet uitzien, wilde hij niet kwijt. Maar je moet niet kunnen lezen, om daar een antwoord op te geven.
