Donderdag zal, voor het eerst in de literaire geschiedenis van de Lage Landen, de Boon worden uitgereikt. Deze nieuwe Vlaamse literaire prijs, genoemd naar de schrijver Louis Paul Boon, wil het beste van de Vlaamse en Nederlandse (jeugd)literatuur belonen met telkens 50.000 euro. Dat is overigens een smak geld.
Eigenlijk is het best grappig dat Boon gebruikt of misbruikt werd, zeker voor de jeugdliteratuur aangezien over ‘vuile Lewie’ of viezentist Boon wel een en ander verteld kan worden. Dat hebben we hier overigens al eens eerder gedaan.
In De Afspraak (VRT) met Schols zaten Martine Tanghe en Brigitte Raskin om over die Boon te palaveren. De essentie is dat de Vlaamse prijs voor fictie en non-fictie in elk geval naar een Nederlander gaat aangezien Vlamingen niet kunnen schrijven. Zo eenvoudig is dat.
Het is ook vreemd dat fictie en non-fictie op een grote hoop worden gegooid. Het ware slimmer geweest om daar twee categorieën voor te maken. Volgend jaar beter dus.
We dwalen af. Mijn punt: Raskin zou in elk geval niet meer op tv mogen komen. Hiermee vult ze een steeds langer wordende reeks van personen zoals Willy Claes en Karel De Gucht aan die de scherpte missen om duiding te geven.
Een voorbeeld: Tanghe legt uit hoe de prijs in elkaar zit en Raskin legt onmiddellijk daarna nog eens uit hoe die prijs in elkaar zit. Jongens, stop die kolder. De onbeleefde schrijfster liet Tanghe amper aan het woord waardoor we bijna medelijden kregen met de gepensioneerde vrouw. Bijna...
