Wanneer geeft De wever het op?
Formateur Bart De Wever heeft de lunchtafel met partijvoorzitters verlaten met één duidelijke conclusie: als hij de Arizona-coalitie wil redden, moet hij nieuwe routes vinden om iedereen aan boord te houden, vooral de socialisten van Vooruit. Na dagen van onderhandelingen vol lekken, halve deals en stokken in de wielen, dringen Vooruit en CD&V aan op vaart. De Wever lijkt dan ook met een frisse blik naar de top van de ‘berg’ te kijken. “We zoeken naar alternatieve wegen, maar de uitdaging blijft gigantisch,” klinkt het in zijn entourage.
Mahdi’s geduld is op
CD&V-voorzitter Sammy Mahdi arriveerde duidelijk ongeduldig bij de lunch. Hij ziet liever nu dan later resultaat in de onderhandelingen. “Als we voor eind november niets tastbaars bereiken, is het moeilijk om in 2025 nog betekenisvolle maatregelen te treffen,” klinkt het scherp bij Mahdi. De druk neemt toe, zeker met de koning die een versnelling in de federale regeringsvorming had bepleit na de gemeenteraadsverkiezingen. Maar intussen sijpelen de plannen van De Wever dagelijks uit naar de pers, wat de dynamiek alleen maar verlamt en de frustratie bij Vooruit voedt.
Een onmogelijke evenwichtsoefening
De recente supernota van De Wever is een kwestie van koorddansen. Enerzijds probeerde De Wever MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez gerust te stellen met een plan om de personenbelasting sneller te verlagen en een gefinancierde fiscale hervorming op tafel te leggen. Daarmee zou Bouchez niet steeds vrezen dat de gaten in het budget op zijn rug terechtkomen. Anderzijds tempert De Wever de besparingen in de sociale zekerheid, naar de wens van Vooruit-kopman Conner Rousseau. Maar dat gaat volgens Vooruit niet ver genoeg naar links en voelt volgens hen vooral als een poging om hen de hete aardappel door te schuiven.
Links of rechts: Vooruit en Bouchez in de ring?
Dat de plannen naar rechts hellen, maakt het lastig voor Vooruit om zich te kunnen verantwoorden tegenover hun achterban, vooral de vakbonden. De socialisten vrezen dat ze in een kooi van rechts beleid worden gedwongen, iets wat hen deze zomer al tegen de borst stuitte. Rousseau twijfelt steeds harder of zijn partij nog wel een serieuze speler is aan de tafel: “Het lijkt soms alsof ze willen dat wij de handdoek gooien.” De grootste zorg is dat Vooruit zijn “grote broer” in de regering wil brengen, ondanks dat de vleugel rond minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke bereid was zonder de Parti Socialiste verder te gaan. Wanneer De Wever zich in allerlei bochten wringt om hen aan boord te houden, dreigt hij Bouchez tegen zich in het harnas te jagen – een aanpassing naar links zou Bouchez immers wel eens kunnen doen afhaken.
Een politieke slappe koord, zelfs voor de koning
De Wever probeert met de moed der wanhoop een finaal bod voor de Arizona-coalitieklaar te stomen. Hij wil de knopen doorhakken voor de deadline van 4 november, wanneer hij naar het paleis moet. Maar zoals het er nu voorstaat, blijft Arizona een ‘swingstate’. De vergelijking met de Amerikaanse staten die pas na de laatste stemmen beslissen waar ze voor staan, is treffend: een volstrekt onvoorspelbare uitkomst dreigt aan het Belgische politieke front. De hoop op een doorbraak lijkt klein, maar de wil om door te zetten even groot.
(foto: Didier Lebrun/ /Photo News)
