Een zaag spannen, hoeft niet altijd saai te zijn.
Eind vorig jaar kreeg Sciensano-Viroloog, Steven Van Gucht de Wablieft-prijs. Die prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een persoon of een organisatie die duidelijke heldere taal gebruikt of anderen aanspoort dat te doen. Het motiveerde Steven blijkbaar, want in zijn laatste boodschap was de wetenschapper bijzonder beeldrijk in zijn taalgebruik. In tegenstelling tot zijn collega Marc Van Ranst die de stijl van de botte bijl hanteert, gebruikt Van Gucht de tanden van de zaag. “Als je de voorbije weken van dichterbij bekijkt, dan zie je een soort van zaagtandprofiel,waarbij het de ene week wat naar beneden gaat en de andere week naar boven.” Mooi om onheil zo plastisch te verwoorden.
Maar Van Gucht stak nog ‘een tandje’ bij en zocht inspiratie bij de jacht. “Timing is alles, daar valt en staat alles mee. Wanneer we niet op het juiste moment het juiste doen, schieten we onszelf in de voet.” De wetenschapper bedoelt dat we nog niet mogen gaan juichen en vooral, geen vreemde dingen gaan doen, want: “Telkens wanneer je iets toelaat, gebeuren in de marge altijd zaken die je liever niet ziet. Dàt is het probleem.”
