Wat als… een petrolhead in het weekend op pad gaat met een EV?
Meestal, wanneer we een nieuwe auto gepresenteerd krijgen om te testen, mogen we kiezen uit een aantal motorisaties. Maar aangezien je bij de i3 kunt kiezen tussen 170pk aan electro-power of… 170pk aan electro-power, was deze optie er deze keer niet.
Wél mochten we dit keer een kleurtje kiezen: Jucaro Beige of Melbourne Rot. Daar hoefde ondergetekende niet bijster lang over na te denken: de eigen bolide is in het Melbourne Rot en ik vind dat een prima kleur.
Over rijbereik en laden
Over het rijbereik van EV's is al heel wat geschreven. Heel wat constructeurs beloven een leuke actieradius, waar in de praktijk nog maar de helft van over blijkt te schieten. Bij BMW vertellen ze dat de i3 120 ah een reële actieradius van 260 kilometer heeft en we hielden ons hart al vast, want er stonden het aanstormende weekend wel wat kilometers gepland.
Toen we vrijdag de auto oppikten in Brussel, moesten we ook nog aan de andere kant van de hoofdstad ergens zijn. Tijdens die plusminus half uur durende rit, telde de actieradius op in de plaats van af. Niet geheel onlogisch: een elektrische auto verbruikt – in tegenstelling tot een vierwieler met verbrandingsmotor – in de stad veel minder dan op de snelweg. Tijdens de ruim zestig kilometer lange snelwegrit die daarop volgde, geraakten we ongeveer 30 procent batterijlading kwijt. Tijd om op te laden, want de daaropvolgende zaterdag stond er een lange rit voor de boeg. Thuis in de stekker steken we ‘m niet: recent bouwden ze op de parking van het gemeentehuis – wat op wandelafstand is – enkele laadstations voor EV’s en daar maken we gebruik van.
Zaterdag, 16 februari. Bij aankomst op onze bestemming – een autosnelwegrit van zo’n 130 kilometer verder – zitten de batterijen nog voor zo’n 45 procent vol. Best netjes, want we ronden 120 km/u eerder naar boven af dan naar beneden. In het verre West-Vlaanderen – voor ondergetekende althans, voor mensen die daar wonen is dat natuurlijk iets minder ver – rijden we nog wat rond. Batterijcapaciteit voor het slapengaan: 24 procent. Maar geen paniek: vlakbij is er volgens de gps een laadstation. We pluggen ‘m voor het ontbijt in en hopla: we rijden daarna met een gerust hart weer naar huis.
Zondag, 17 februari. Het laadstation in de gps van de i3, blijkt er één aan het gemeentehuis te zijn. Geen openbaar zoals in ons eigen dorp in de Voorkempen, maar wel ‘Enkel voor dienstvoertuigen’. Geen probleem: op nauwelijks 4,7 kilometer is er nog een ander laadstation. Enkele minuten later draaien we de oprit van een… schildersbedrijf op. Uiteraard is zijn laadpaal enkel bedoeld voor zijn eigen voertuigen…
Onze ‘power range’ bedraagt inmiddels nog 26 kilometer, een kabel om de i3 ergens in een gewoon stopcontact te pluggen hebben we niet en het dichtstbijzijnde laadstation waar we zeker van zijn – op de snelweg – is nog 36 kilometer ver. Dat wordt spannend…
We schakelen over naar de modus ‘Eco Pro Plus’ en de kilometers tikken er plots bij. Logisch ook: in deze rijmodus heeft de anders vinnige i3 de gasrespons van een Deux Chevaux, zijn comfortzaken zoals verwarming en airco uitgeschakeld en bedraagt de topsnelheid slechts 90 km/u. Uiteindelijk bereiken we de laadpaal met nog 11 kilometer op de range. Oef.
Tijdens een tussenstop bij het Antwerpse Sint Annastrand – het is nu eenmaal goed weer – besluit vrouwlief dat ze trek heeft in donuts van Dunkin’ Donuts. Op de snelwegparking van Ranst laden we opnieuw bij terwijl we zelf een hapje eten, zodat we zeker tot in het Nederlandse Tilburg en weer terug thuis geraken.
Nabij Dunkin’ Donuts zijn twee parkings. Een kleine die gratis is, en een grote waar je moet betalen. De gratis parking blijkt vol, op twee plekken om elektrische auto’s te plaatsen na. Deze laadplek staat niet aangeduid op de gps en dus zal ze niet werken op deze i3, maar ik besluit de wagen toch in te pluggen en te doen alsof ik laad: ik ga voor enkele minuten die ondergrondse parking niet binnenrijden. Blijkt de auto toch nog écht te laden ook, zeker!
Hoe rijdt dat?
Eigenlijk is het verbluffend hoe men er in geslaagd is om, desondanks het aparte concept en dito design, de wagen toch de onmiskenbare BMW-rij-eigenschappen te geven. Dat wil zeggen: messcherp sturen, dynamisch rijgedrag en een uitmuntende wegligging. De i3 plakt tegen het macadam als was het een spin met secondelijm aan de poten. Je kan er bochten en rotondes mee nemen tegen snelheden waarmee je met menig ander auto ergens in de takken van de bomen zou belanden.
Met 170pk en 250Nm koppel neemt de 0 – 100 km/u 7,2 tellen in beslag. De topsnelheid bedraagt 150 km/u. Niet dat de auto niet sneller zou aankunnen: deze grens werd ingesteld om de reële actieradius enigszins ‘aangenaam’ te houden.
Desondanks de beperkte buitenafmetingen, is de i3 binnenin ruim. Een weekendje erop uit met vrouw en kids kan op een comfortabele manier.
Het besluit
De BMW i3 is een geschikte EV voor dagelijks verbruik. Doordat het snelladen op snelwegparkings tegenwoordig ook behoorlijk snel kan, is het eigenlijk ook best aangenaam om er in het weekend wat verder mee te trekken. Mocht de gps enkel laadpunten aanduiden waar je ook daadwerkelijk kunt laden, dan zou het helemaal perfect zijn.
De prijs
EV’s zijn, omwille de kost van de batterijen, stevig aan de prijs en dat is bij de i3 niet anders. Instappen doe je vanaf 43.500 euro, ons testexemplaar heeft nog voor 11.600 euro opties aan boord. Maar: zelfs bij deze ietwat koddige Bimmer behoort Freude am Fahren gewoon tot de standaarduitrusting. En dat is dan weer redelijk priceless.
