Het beste vaccin tegen het coronavirus blijkt nog steeds een flink gedoseerde mix van matrakken en traangas.
Een honderdtal volgens een gerenommeerde krant, 35.000 volgens de politie en 70.000 volgens de organisatie. De coronamars die zondagnamiddag door de straten van Brussel trok, was er eentje van de soort die onze hoofdstad al lang niet meer had gezien. De bonte bende, voor het gros volledig gevaccineerd (dat kan mathematisch ook niet anders) wilde hun stem laten horen. De maatregelen, die ondertussen nog maar weinig te maken hebben met het ontlasten van de zorg maar eerder met het onder de duim houden van de bevolking, kunnen op nog weinig draagvlak rekenen. Hoewel het geheel ludiek begon met hier en daar een voetzoeker, stond het in de sterren geschreven dat dit een traangasfestijn van jewelste ging worden. We waren erbij en zagen het uit de hand lopen vanop de eerste rij.
De NMBS deed de dag van de mars gouden zaken. Het gros van de betogers trok met de trein richting Brussel. De mars begon immers aan het Noordstation, lekker handig dus en je moet er je wagen dan ook niet ergens kwijt zien te raken. Vanuit Kortrijk vertrok zo een knoert van een gevuld exemplaar en bij het binnenrijden van station Oudenaarde kreeg iedereen te horen dat er een storing was op de lijn. Wat die storing precies was, dat weet tot op heden niemand. Dat het ernstig moet geweest zijn, bleek in Oudenaarde zelf. Op het perron stonden geen reizigers of citytrippers maar tientallen agenten, hondengeleiders en de krachtpatsers van Securail. Meer dan een half uur bleef de trein er staan, met een resem aan argumenten die in het rond werden geslingerd. Volgens HLN, in een artikel dat we op de stilstaande trein al meteen konden lezen, moest de politie de gemoederen bedaren. Waarschijnlijk moet onze collega bij een andere trein hebben gestaan want op onze coupé was er van echt amok niet meteen sprake. De betoging werd toegelaten, er heen raken was dan weer een ander verhaal.
In Brussel zelf verliep alles het eerste uur gezapig. Het vuurwerk was van de partij, voetzoekers zorgden voor de occasionele boost en het werd een zondagse wandeling. Ter hoogte van het Sint-Jan ziekenhuis werden de wandelaars vriendelijk begroet door het verplegend personeel. Je weet wel, die mensen waarvan we er tekort hebben maar die we volgend jaar doodleuk richting RVA zullen sturen. Rond 15 uur besloot de politie dat het welletjes was geweest. De toegelaten mars werd plots niet meer toegelaten en ter hoogte van het kruispunt van de Kunstlaan en de Jozef 2 straat mocht meer dan de helft van de betogers niet meer verder. De toespraken die wat verder werden gehouden, moesten worden stopgezet en iedereen mocht ophoepelen. Toen de sprekers verhaal gingen halen, werden ze getrakteerd op traangas en toen veranderde Brussel in het Bagdad van Europa.
De paar heethoofden en het Brusselse straattuig maakten van de gelegenheid gebruik om de politie te bekogelen met alles wat ze maar konden oprapen. De ordetroepen reageerden met daadkracht en waren daarbij niet echt selectief. Gemaskerde amokmaker of oma met de bloemenpruik? De wapenstok kwam even hard aan. Die uitbarsting van geweld, aangespoord door de vriendelijke anonieme agenten van de politie van Brussel (van het soort ‘van mijlenver te zien’) die zich tussen de amokmakers hadden gemengd om arrestaties uit te voeren, zorgde voor kettingreacties. Brave huisvaders, die hun kinderen met huilende traangasogen wegbrachten, besloten in blinde razernij deel te nemen aan de stadsguerilla. Nette heren in nette pakken veranderden in vechtmachines, waarbij hun diplomatie plaats moest maken voor een explosie van opgekropte woede. De ene traangasgranaat na de andere werd in het publiek geschoten en de waterkanonnen wisselden elkaar af, zodat ze hun reservoirs keer op keer konden vullen. De politie sloot de oproerkraaiers in, maar vergat hierbij in heel wat gevallen dat ook niet-vechtende mensen in de val zaten. Met handen in de lucht richting politie gaan, al smekend hen het geweld te laten ontvluchten, stond gelijk aan pepperspray in het gezicht gevolgd door een knuppel tegen de benen. Eén man bezweek aan een hartaanval en werd door betogers tot over de barricades gedragen.
Deze manifestatie moest op geweld uitdraaien, daar bestaat geen twijfel over. De coronamars werd een gevalletje La Boum, waarbij de stem van velen werd overschaduwd door aangestoken geweld. De oppergod der virologen en baas van België, Marc Van Ranst, klopte dan weer twitter-overuren. Kwestie van nog wat olie op het vuur te gieten, trapte hij lustig digitaal na als een volleerde internettrol. In zijn kielzog volgden de obligatoire fans, die er meteen hun eigen wetenschap aan koppelden. De stijgende cijfers van vorige week waren natuurlijk de schuld van de zondagse betogers. Ook waren 70.000 mensen in open lucht veel gevoeliger voor corona dan de 200.000 die in Gent (samen met de Eerste Minister) naar de lichtjes gingen kijken. De kunst van cijfers is om ze te gebruiken wanneer ze je uitkomen natuurlijk.
