“Hij heeft politieke harakiri gepleegd.”
Charles Michel is het levende bewijs dat politieke zelfmoord niet alleen tot zelfdestructie leidt, maar ook tot een schouwspel waarbij iedereen de popcorn tevoorschijn haalt. Een halfbakken vertrek om plaats te maken voor politieke avonturen die even snel ontsporen als zijn rugproblemen hem van het Parlementsbankje hielden. Want waarom ook niet? Wie heeft er nog nood aan daadkrachtige leiders als er Michel is, die als Europees president vooral uitblinkt in het uitdelen van verontschuldigingen voor zijn afwezigheid en het zorgvuldig bewaken van de zeldzame werkende pennen in de vergaderzaal.
Tragikomisch
Het lijkt haast een komedie, een tragikomische vertoning waarbij zelfs zijn eigen partijgenoten van Renew hun handen in ongeloof ten hemel heffen. "Drie opties en altijd de slechtste kiezen," zuchten ze, terwijl ze zich afvragen waar ze in godsnaam hun steun aan hebben verpand. Bij ‘Politico’, een website gespecialiseerd in nieuws over de Europese Unie, spuien diplomaten en functionarissen hun gal "Iedereen is Michel gewoon beu," fluisteren ze, alsof het een verboden waarheid is die enkel in achterkamertjes wordt gefluisterd.
Michel ondermijnt het vertrouwen
Het is een trieste vertoning, een soap waarvan niemand de afloop kan voorspellen. Want zelfs als hij blijft zitten waar hij zit, zal zijn schaduw het vertrouwen blijven ondermijnen, terwijl anderen vanaf de zijlijn toekijken, hopend op een leider die wel weet wat leiderschap inhoudt. “Maar in de wereld van Charles Michel lijkt dat slechts een verre, onbereikbare droom, begraven onder lagen van politieke zelfingenomenheid en onvermogen.”
Terug naar België?
Hoe de politieke toekomst van Michel er dan wel uitziet, is onduidelijk. De 48-jarige politicus is nog niet toe aan pensioen. Maar ook een terugkeer naar de Belgische politiek ligt moeilijk. “Zeker als je de reacties in de Franstalige pers leest”, zegt Barbara Moens. Met voorzitter Georges-Luis Bouchez zelf en ex-premier Sophie Wilmès staan er bij MR al enkele kopstukken te trappelen om in een volgende regering te stappen.
