Het is 12 november 1994, in het Oost-Vlaamse dorp Sint-Martens-Latem. Het is een grauwe zaterdag, wanneer H.D. - vader van J. en op dat moment 49 jaar - een beslissing neemt.
Hij belt naar het psychiatrisch ziekenhuis Sint-Camillus in Sint-Denijs-Westrem, met de vraag om zijn vrouw op te nemen. Die vrouw is de 48-jarige Annie De Poortere. Ze is al een tijdje depressief en neemt medicatie om haar ziekte onder controle te krijgen. Annie wisselt goede momenten af met mindere. Die bewuste herfstdag heeft ze volgens DPG Media - in combinatie met alcoholmisbruik - opnieuw zo’n terugval.
Wanneer H. rond de middag belt, meldt het psychiatrisch ziekenhuis dat het pas op maandag een plek vrij heeft voor Annie. Ze moet het weekend thuis nog zien te overbruggen.
Annie verdwijnt spoorloos. Geen enkele zoektocht of ondervraging levert resultaat op: niemand lijkt te weten wat er met Annie is gebeurd, of waarheen ze die novemberdag is vertrokken.
Vijf jaar na haar verdwijning, in 1999, leggen haar echtgenoot H. en zoon J. een getuigenis af bij VTM via het opsporingsprogramma ‘Oproep 2020’. Met dé ultieme vraag of iemand haar na de verdwijning nog heeft gezien.
Wie de getuigenis van H. en J. bekijkt, ziet toch een zenuwachtige H. Achteraf gezien is het makkelijk praten, maar de lichaamstaal van de man wijst op een zeker onbehagen.
Vandaag weten we dat de ex-partner Annie begraven heeft. Wat is er voordien precies gebeurd? Dat is nog niet duidelijk. Is de zaak verjaard? Dat hangt af van het misdrijf. Is het kwalificatie moord? Dan is de verjaringstermijn door de nieuwe wetgeving 30 jaar. Net niet dus in dat geval.
foto: screenshot VRT rv
