De plaatsvervangers van god komen niet overeen, of toch wel?
Zes jaar geleden ging paus Benedictus met pensioen. Sindsdien was het stil rond de man. Ondertussen schreef hij een boek over de crisis rond het misbruik in de katholieke kerk.
Omdat er zoveel gevallen van misbruik door priesters boven water kwam, lag het celibaat plotseling op de onderhandelingstafel. Volgens de katholieken mogen seksuele handelingen enkel binnen het huwelijk. Binnen de kerk zijn priesters dus verplicht tot volledige seksuele onthoudingen.
In oktober vorig jaar kwam er voor het eerst vanuit het Vaticaan een signaal om het celibaat optioneel te maken. Paus Franciscus himself liet ontvallen dat ook getrouwde mannen priester moeten kunnen worden in afgelegen gebieden waar een tekort aan priesters is. In oktober sloot de bisschoppensynode in het Vaticaan zich aan bij die stelling en liet uitzonderingen toe.
“Ik kan mij hier niet over stilhouden”, schrijft de paus met pensioen nu in zijn boek. "Gewond door de onthulling van zovele schandalen en verontrust door het constant in vraag stellen van hun toegewijd celibaat, komen vele priesters in de verleiding om op te geven en alles achter te laten". De voormalige plaatsvervanger van god vreest dat veel priesters nu zullen gaan toegeven aan de verleiding om hun celibaat op te geven. Volgens Benedictus is een priester een bruidegom van de kerk.
Het boek van Benedictus heeft meteen effect op paus Franciscus, want die verlaat plots het onbetreden pad van de lichamelijk vrijheid en laat via een woordvoerder weten dat het celibaat nooit optioneel wordt. Hij steekt zelfs nog een tandje bij en citeert Paulus VI (die ondertussen al 41 jaar dood is) : “Ik ga liever dood dan dat ik de wetgeving rond het celibaat aanpas. Ik vind het celibaat een geschenk voor de kerk.”
De vraag is of het ook een geschenk voor de wereld was.
En nog een vraag, hoe zit het nu eigenlijk?
