Er is een nieuw boek over Facebook: Een smerige waarheid. De titel zegt ook onmiddellijk alles. Het is geen vraag, maar een axioma.
Onderzoeksjournalisten Sheera Frenkel & Cecilia Kang schreven het werk. Ze zijn 'prijswinnende' journalisten en schrijven voor The New York Times al jaren over Facebook. Een probleem: de krant heeft een niet al te beste reputatie als het over het respecteren van de waarheid gaat.
De vrouwen maken ook deel uit van het team dat na maandenlang intensief onderzoek in november 2018 het geruchtmakende artikel Delay, Deny and Deflect publiceerde. Dit betekende een keerpunt in de publieke en politieke opinie over Facebook.
Het boek richt zich specifiek op CEO Mark Zuckerberg en COO Sheryl Sandberg. Samen “bouwden ze methodisch een bedrijfsmodel waarvan de groei niet kan worden gestopt". Facebook werd ook "volledig in die zin ontworpen”, schrijven Frenkel en Kang.
Het duo Zuckerberg en Sandberg zijn beiden Joden. Wie het over Facebook heeft, kan daar niet omheen. Is dat relevant? Geen idee, maar in elk gesprek over Facebook komt het naar voor.
Volgens de auteurs is Facebook ook verwikkeld in “een gevecht om wereldheerschappij” en deden ze volgens de uitgever baanbrekend onderzoek naar de vergaande en dubieuze rol van Facebook in onze samenleving
Mensen die problemen hebben met Facebook, hebben een zeer makkelijk oplossing: Facebook links laten liggen. Bestaan die mensen? Zeer zeker: in mijn onmiddellijke omgeving ken ik personen die nog nooit lid waren van Facebook en diverse anderen die niet meer tot de ‘community’ van Facebook behoren. Zo eenvoudig is dat.
Facebook misbruikt informatie? Dat kan zijn, maar mensen laten dat misbruik ook zelf toe. Niemand dwingt hen daartoe. Facebook kan maar iets misbruiken nadat burgers dus zelf vrijwillig informatie over zichzelf hebben gepost.
De afgelopen jaren lag Facebook volgens de auteurs “voortdurend onder vuur vanwege opeenvolgende controverses en crises”. Terwijl de techgigant de wereld wil verbinden, blijkt dat het ook privégegevens van gebruikers verzamelt, nepnieuws verspreidt en polariserende, haatzaaiende uitlatingen versterkt.
Dat klopt, maar Facebook is ondertussen bezig aan een grote bocht. Het probeert nepnieuws te onderdrukken. Trouwens: wie bepaalt wat echt nieuws is en wat nepnieuws is? De mainstream media? Het is misschien maar goed ook dat ‘nepnieuws’ ook aan bod komt. En misschien is dat onderdrukken van 'nepnieuws' dus een slechte zaak voor de burger.
De grootschalige privacyschendingen en de Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen van 2016 zijn volgens de auteurs nog maar het topje van de ijsberg. Als daar inderdaad iets onder de waterlijn zit, dan zouden we dat graag weten. Wat is dat dan? Zuckerberg die de wereld wil domineren?
Elke misstap van Facebook leidt volgens hen tot een nieuwe cyclus van excuses en beloften: ‘We zullen het beter doen.’ Maar de schandalen zijn geen bugs; het zijn volgens hen kenmerken die ingebakken zijn in het dna van het bedrijf en zijn algoritmen. En terwijl consumenten en wetgevers hun verontwaardiging richten op inbreuken op de privacy en desinformatie, consolideert Facebook de macht, verslindt het de concurrentie, boekt het recordwinsten en versterkt het zijn dominantie via agressieve lobby-inspanningen. De uitgever: "Dit boek vertelt van binnenuit over Facebooks offensieve strategie. Het is een smerige, ongemakkelijke waarheid die de wereld móet kennen." Met een makkelijke oplossing voor de mensen die Facebook haten: blijf weg van de toepassing. Zo eenvoudig kan het zijn.
