Tijdens het proces over de dood van student Sanda neemt het draaiboek van de doop een belangrijke plaats in.
Collega Douglas De Coninck schreef een boek over de zaak. De Coninck: “In zijn eerste politieverhoor, die nacht, zegt Zaadje (een lid van Reuzegom,red.): ‘Er is een draaiboek opgesteld. De doop wordt al zeker een zevental jaar zo gedaan. Het is nog nooit misgelopen.’ Hij tracht aan te geven dat hij slechts een dienstbare mede-uitvoerder is van een traditie die veel ouder en groter is dan hijzelf.”
Volgens De Coninck zit onder de 18 ex-Reuzegommers die vanaf gisteren voor de rechtbank in Hasselt terechtstaan voor onvrijwillige doodslag (die kwalificatie kan nog verzwaard worden,red.), het toedienen van schadelijke stoffen en schuldig verzuim geen enkele (co-)auteur van het draaiboek. De Coninck: “Op de beklaagdenbank zitten vooral jongere clubleden, enkel omdat ze die avond fysiek aanwezig waren, onder wie ook Pronker.”
Dat is een interessante en belangrijke opmerking. De schachten (kandidaat-leden van de club) ondergaan de folteringen immers uit het door oudere Reuzegommers bedachte draaiboek: blitzkrieg met emmers ijskoud water, zwemmen in een beek bij 7 tot 10 graden, consumptie van anderhalve liter vissaus en een geblenderde (levende) muis.
De schachten wachten op een bepaald ogenblik (vrijwillig) op de verdere bepalingen van dat draaiboek: consumptie van die geblenderde (levende) muis op een toast, een met wormen gevulde paprika en sprinkhanen. Die studenten hebben op dat ogenblik nog steeds de vrijheid en mogelijkheid om het proces te stoppen. We erkennen dat de kans klein is dat ze die mogelijkheid zullen benutten.
Waarom greep er niemand in? Bij de leden van de studentenclub speelt mogelijk het omstandereffect. Dat is het uitblijven van het bieden van hulp door omstanders bij een noodsituatie of een misdrijf.
Ook de nazi’s hadden een draaiboek. Zo werden er procedures opgesteld om Joodse burgers zo goedkoop en efficiënt mogelijk te extermineren, uit te roeien. De nazi’s werden ondersteund door IBM.
De vergelijking met de studenten gaat zeker op twee punten niet op. De studentenclub wil uiteraard de schachten niet doden en zeker niet extermineren. Dat staat niét in het draaiboek. Een ander punt is even belangrijk: de schachten kiezen zelf en vrijwillig om zich te onderwerpen aan de barbaarse, achterhaalde, nutteloze en idiote rituelen van die doop. Bovendien hebben ze op elk moment van die achterlijke doop de mogelijkheid om uit het ritueel te stappen. Tot een bepaald punt. Dan is het te laat.
