John Ioannidis is hoogleraar aan Stanford University. Hij stelt zich in een pittig artikel grote vragen bij het onderzoek over corona.
Ioannidis: “Iedereen doet COVID-19 onderzoek of geeft er commentaar op. In augustus 2021 werden al 330.000 wetenschappelijke artikels gepubliceerd over COVID-19, waarbij ongeveer een miljoen verschillende auteurs betrokken waren.”
“Een analyse toonde aan dat wetenschappers uit elk van de 174 disciplines die deel uitmaken van wat we kennen als wetenschap, gepubliceerd hebben over COVID-19. Tegen het einde van 2020 hadden alleen auto-ingenieurs niets gepubliceerd over COVID-19. Begin 2021 hadden ook de autotechnici hun zegje.”
Volgens Ioannidis is het probleem met deze nieuwe massale betrokkenheid bij ‘de wetenschap’ over Covid-19 dat de meeste mensen niets kennen van de fundamenten van de wetenschappelijke methode en dan meer specifiek de CUDOS-norm.
Die CUDOS-norm, voor het eerst geformuleerd in 1942 door Robert K. Merton, is een verzameling van vier waarden (met afgeleide normen) die beoefenaars van wetenschappelijk onderzoek in acht zouden moeten nemen. De naam verwijst naar de Engelse beginletters: Communism (gemeenschappelijkheid), Universalism, Disinterestedness (belangeloosheid) en Organized Skepticism (georganiseerde scepsis). Die Mertoniaanse normen zijn volgens Ioannidis helaas nooit mainstream geworden in de media.
Ioannidis heeft vooral een probleem met het gebrek aan belangeloosheid. “Big Pharma-bedrijven produceerden nuttige vaccins die levens redden, hoewel ook bekend is dat winst hun belangrijkste drijfveer was en is.”
“Maar tijdens de pandemie werd het vragen (ook door hem,red.) om beter bewijs over effectiviteit en bijwerkingen vaak als ongewenst beschouwd.”
Deze afwijzende, autoritaire aanpak zogezegd "ter verdediging van de wetenschap" heeft volgens de hoogleraar enkel de sceptici extra munitie gegeven. Wat dan weer past binnen die CUDOS-norm.
