Terwijl de politie gisteren op de meest depressieve dag van het jaar samen met kindermoordenaar Dave De Kock op weg was naar het levenloze lichaampje van kleuter Dean (4), was er net een heruitzending bezig van Het Parket op Play5.
In Oudenaarde kreeg magistrate Eva een bijzonder ingewikkeld dossier op haar bord: een meisje van 13 jaar heeft bij de politie aangifte gedaan van slagen en verwondingen door haar vader. De vader ontkent alles, want volgens hem is zijn dochter door haar druggebruik compleet onhandelbaar geworden.
In Dendermonde begon de dag voor substituut Lien met een geval van familiaal geweld. In Gent is procureur des konings Myriam Claeys een hele nacht lang stand-by. Om 4 uur wordt ze opgeroepen voor een vechtpartij. Een van de slachtoffers is bijna doodgebloed. In het huis van de dader treft ze een situatie aan die we enkel kennen uit de boeken van Dickens. “Ik zie kinderspeelgoed”, verklaart een verwonderde Claeys. De doos met speelgoed staat verloren tussen de lege flessen Martini. De politieman bevestigt dat er kinderen logeren. Volgens de procureur zijn sommige kinderen al verloren nog voor ze goed en wel geboren zijn.
Magistrate An maakt zich iets later dan weer klaar voor een dag in de rechtszaal, er staat onder andere een loodzware zedenzaak op het programma. Een man heeft zijn ex verkracht. De vrouw wil niet dat hij naar de gevangenis vliegt. Dat gebeurt wel. Jeugdmagistrate Femke moet in Dendermonde dan weer beslissen of ze een baby van 2 weken oud laat weghalen bij de ouders.
Het is een kant van de maatschappij die voor velen gelukkig verborgen blijft, maar met de moord op kleuter Dean in ons gezicht ontploft. Het toont ook aan dat er zaken zijn die veel belangrijker zijn dan de coronacrisis die allicht de laatste twee jaar te fel uitvergroot werd. Alsof we met zijn allen bijziend geworden zijn en de gruwelijke realiteit niet meer wilden zien. Kindermoord is immers het allerlaagste waartoe een mens - als we die term mogen gebruiken voor de man - in staat is.
Het verleden van De Kock is gekend, wat de zaak nog veel gruwelijker maakt. De tweejarige Miguel stierf op 2 juli 2008 in het ziekenhuis, nadat hij zwaar was mishandeld door De Kock, de toenmalige vriend van moeder Sandra Verbeek. De gruwelijke feiten deden zich voor in haar woning in Weelde. Miguel werd hardhandig tegen de spijlen van zijn bedje gegooid, kreeg een klap van de stofzuiger op het hoofd en donderde van de trap nadat De Kock 'tegen hem was aangelopen'. Een hersenvliesbloeding werd het kind fataal.
De Kock kreeg slechts 10 jaar. Assisen leek lang een optie waardoor de straf voor de beul/moordenaar kon oplopen. Die piste werd niet weerhouden.
In 2013 al wil De Kock vrijkomen. Omdat hij dan al een derde van zijn straf heeft uitgezeten, moest de gevangenisdirecteur een advies geven over zijn eventuele vrijlating. De strafuitvoeringsrechtbank besliste dat het reclasseringsplan nog niet in orde is en De Kock in de strafinrichting in Tilburg blijft.
'Het is te vroeg mijn cliënt nu al vrij te laten. Na zijn verblijf in de cel wil hij zich residentieel laten behandelen voor zijn drugs- en drankprobleem. Hij wil niet hervallen', verklaarde ook meester Bert Cleymans toen. 'Na zijn vrijlating kan hij terecht bij zijn moeder en kan hij aan de slag in een bouwbedrijf. Mijn cliënt beseft dat hij zwaar in de fout is gegaan.'
In 2017 moet De Kock een schadevergoeding betalen aan de moeder en vader van de overleden peuter. ‘Kinderbeul’ De Kock staat - wat ongebruikelijk is - met naam en toenaam in de krant. Een paar jaar later is hij vrij en kan hij de onschuldige kleuter Dean vermoorden.
