Het Duitse parlement is opgeschrikt door een schandaal rond minstens twee leden van de CDU/CSU-fractie. Beide christendemocraten hebben samen zowat 1 miljoen euro gekregen voor hun bemiddeling bij de verkoop van mondmaskers tijdens de coronacrisis. Tegen een van hen is zelfs een corruptieonderzoek gestart.
Zowel de 52-jarige Georg Nüßlein (CSU) als de 34-jarige Nikolas Löbel (CDU), die respectievelijk zo'n 650.000 en ongeveer 250.000 euro aan vergoedingen hebben ontvangen, kondigden zondag aan dat ze uit de fractie stappen en zich niet langer verkiesbaar stellen voor de Bondsdagverkiezingen in september.
Nikolas Löbel uit Mannheim (Baden-Württemberg) gaf vrijdag al toe dat hij een commissie van zo'n 250.000 euro ontving voor het bemiddelen tussen een mondmaskerbedrijf en twee particuliere bedrijven.
Collega Georg Nüßlein gebruikte zijn invloed als politicus dan weer om in het voorjaar van 2020 te lobbyen voor een mondmaskerleverancier uit de omgeving van Frankfurt. Hij wordt verdacht van omkoping van verkozen functionarissen en belastingontduiking.
De parlementariër, tot voor kort een van de elf vicevoorzitters van de CDU/CSU-fractie en woordvoerder voor Gezondheid, heeft voor zijn lobbywerk een factuur van zo'n 650.000 euro opgemaakt. Samen verdienden de parlementsleden dus zowat 900.000 euro aan de coronacrisis. Dat is extra pijnlijk aangezien heel wat Duitsers - net als bij ons - in de financiële problemen kwamen door die coronacrisis.
,,Volksvertegenwoordigers mogen niet profiteren van een crisis. Wie zich persoonlijk verrijkt met mondmaskers is geen volksvertegenwoordiger en moet het parlement zo snel mogelijk verlaten’’, verklaarde CDU-voorzitter en kandidaat-bondskanselier Armin Laschet tegenover de ARD.
Leider Ralph Brinkhaus van de CDU/CSU-fractie in de Bondsdag sluit volgens AD.nl niet uit dat er nog meer gevallen in de gelederen van beide partijen zijn. ,,We zullen de komende dagen alle twijfelgevallen ophelderen en voeren daarbij niet alleen gesprekken maar vragen ook passende informatie. Het kan niet zo zijn dat volksvertegenwoordigers zich verrijken tijdens de grootste naoorlogse crisis.’’
