'Ik wil een kind': kijkcijfers, niets anders dan de kijkcijfers.
Op de commerciële televisie verhandelen programmamakers – tot meerdere eer en glorie van het kijkcijfer – de grote waarden in een mensenleven. Je kan er blind trouwen, blind een huis zoeken, of gewoon van bil gaan terwijl er een camera op je neus staat.
Toen VTM in 2004 kwam aandraven met 'Boer zoekt Vrouw', dachten wij dat het een waardeloze format was die in geen tijd het scherm zou verlaten. Niet dus, boeren zijn nog altijd op zoek naar vrouwen en worden in hun zoektocht vanuit de Vlaamse huiskamers nog altijd geconsumeerd. Doch, de format is ondertussen bijna helemaal uitgemolken. Tijd voor wat nieuws dus.
Wat hebben, we nog niet gehad? Juist ‘mens zoekt baby’, oftwel: ‘Ik wil een kind’. Never change a winning team en dus is Dina Tersago weer van de partij. In ‘Ik wil een kind’ gaat VTM op zoek naar singles of koppels die graag een kind willen, maar er om de een of andere reden geen kunnen krijgen en dus op zoek zijn naar een andere alleenstaande of koppel om een kind mee op de wereld te zetten en dat op te voeden.
Pervers idee? Nee hoor, experts zien heel wat voordelen aan bewust co-ouderschap, lezen we in ‘Het Laatste Nieuws’: “Het welzijn van het kind is soms meer gegarandeerd dan in een traditioneel gezin.” Scoren dus én politiek correct, want sommige gender-relaties zijn nu eenmaal niet in staat om op ‘natuurlijke’ wijze een kind op de wereld te zetten. “Ik hoop dat zoveel mogelijk mensen met een open blik naar het programma kijken, maar ik begrijp dat ze tijd nodig hebben om aan het idee te wennen”, zegt Dina Tesago in ‘HLN’.
Ach, alles went Dina.
