De militaire ontwikkelingen in Oekraïne van afgelopen nacht volgen hetzelfde patroon als dat van de afgelopen dagen, zegt hoogleraar Oorlogsstudies Frans Osinga in het NOS Radio 1 Journaal. "Een langzame gestage opmars van Rusland, maar toch met een aantal tactische fouten, waardoor Oekraïne in staat is om diverse aanvallen af te slaan", zegt Osinga.
De tactische fouten begonnen volgens de hoogleraar al op de eerste dag. "De luchtmacht van Oekraïne is niet geheel vernietigd. We hebben gezien dat de pogingen om vliegvelden te veroveren, afgeslagen zijn. Dat is van Russische kant toch een beetje merkwaardig. Er zijn te weinig troepen en steun geleverd, vanuit de aanname dat ze die vliegvelden makkelijk konden innemen."
"Rusland is er niet in geslaagd de luchtverdediging van Oekraïne uit te schakelen of de Oekraïense strijdkrachten te verlammen", bevestigt ook het Amerikaanse Institute for the Study of War volgens NOS. "Maar de mogelijkheden van de Russische raketten zijn nog niet uitgeput en de aanvalsgolven zullen de komende dagen waarschijnlijk toenemen."
Een tweede fout noemt Osinga dat het erop lijkt dat tanks en pantserwagens zonder infanteriebescherming oprukken. "Hierdoor kunnen ze kwetsbaar zijn voor aanvallen met anti-tankwapens. Men had anders verwacht van Rusland, maar aan de andere kant zijn we pas in dag vijf, en we moeten er ook van uitgaan dat ze een plan b, plan c en plan d hebben klaarstaan."
Oekraïne verwacht overigens in de komende dagen extra anti-tankwapens van Europese landen.
Ook speelt het militaire aspect van frictie mee. "Rusland heeft zich zelfs overbelast", beweert Daniel Hoffman (CIA) tijdens een interview met Fox News. "Vladimir Poetin heeft hier een groot risico genomen. Hij heeft te maken met verlengde aanvoerlijnen, wat een impact heeft - een negatieve invloed op het vermogen om zijn troepen te verplaaten. Er zijn grote rivieren in Oekraïne die ook uitdagingen vormen en er zijn grote steden, en Rusland heeft gewoon niet de troepen om ze te onderwerpen."
Daarentegen is het niet alleen maar "kommer en kwel vanuit de Russische perceptie", nuanceert Osinga aan de NOS. "In het zuiden hebben ze wel degelijk successen. Vanuit de Krim richting de Donbas worden militaire successen geboekt. En nog steeds vindt vanuit het noordoosten een opmars richting Kiev plaats, waardoor de dreiging bestaat voor Kiev dat het langzaam omsingeld wordt." Militaire analisten zien daar wel gigantische problemen voor de Russen als ze Kiev zouden willen bezetten. Een oorlog in open gebied is iets anders dan een stadsoorlog, vraag dat maar aan de Amerikanen.
Osinga denkt dat nu ongeveer 60 procent van de troepen die Rusland had verzameld bij de grens is ingezet. De rest hebben ze nog achter de hand. Dat is ook de schatting van andere analisten.
Rusland heeft zeker de weerstand van de Oekraïners onderschat. Daar wordt vandaag ook systematisch verwezen naar de Holodomor, letterlijk "het vermoorden middels uithongeren". Dat was een genocide-door-hongersnood op het grondgebied van de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek in de jaren 1932-1933 door Stalin. Het was een van de grootste nationale rampen in Oekraïne in de moderne geschiedenis; het aantal doden lag tussen de 2,5 en de 7,5 miljoen. Dat zijn ze in Oekraïne niet vergeten. Het verklaart ook de vechtlust vandaag.
Belangrijk tot slot is ook de relatie tussen Rusland, China en de VS. Een halve eeuw geleden, midden in de Koude Oorlog, waren het China en de Verenigde Staten die een gemeenschappelijke zaak tegen Rusland vonden. Deze maand is het 50 jaar geleden dat president Richard Nixon in 1972 naar China reisde.
Op dat moment waren de banden van China met de Sovjet-Unie verzuurd en de leiders maakten zich zorgen over een Sovjet-invasie. De relatie tussen de drie is nu helemaal veranderd. Peking en Moskou reiken elkaar de hand. Alleen zijn de bedoelingen van China niet duidelijk.
