De Provincie schuift de hete aardappel door naar de gemeenten.
In Vlaanderen staan er momenteel 530 windturbines en elk jaar komen er een paar tientallen bij. Een geschikte locatie vinden, wordt alsmaar moeilijker. De bevoegdheid voor het plaatsen van die windmolens ligt nu bij het provincie en het gewest, maar die willen de eindbeslissing voortaan bij de gemeenten leggen. De energiesector waarschuwt echter dat die gemeenten nu in 42 procent van de gevallen windmolenprojecten weigeren. Daarmee legt de energiesector op een naïeve manier het systeem van de politieke besluitvorming bloot.
Dossiers die moeilijk of vervelend liggen, worden doorgeschoven naar een ander niveau. Los het maar op! De gemeentebesturen noemen het alvast een vergiftigd geschenk en zien de bezwaarschriften en de straten met zwarte vlaggen al voor zich.
De vereniging van steden en gemeenten daarentegen, vindt het wel een goede zaak dat de bevoegdheden naar de gemeenten gaan. “De gemeenten worden nu te laat bij windmolenprojecten betrokken, waardoor er veel protest komt. Door ze vroeger mee in bad te nemen, zullen er meer windmolens komen”, luidt het. Een redenering zo krom als een boomerang.
Nathalie Debast van de vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten drukt zich in het VRT-journaal nog wereldvreemder uit. “Wij geloven dat als gemeenten van bij het begin van een dossier betrokken zijn en ook mee kunnen bepalen waar een windturbine komt, dat dat het draagvlak zal verhogen. Burgers staan ook positief tegenover klimaatmaatregelen. Gemeenten kunnen het ook veel beter uitleggen aan hun burgers zodat er meer windturbines kunnen komen.” Deze vrouw kan best beschermd worden tegen zichzelf, moest ze straks in contact komen met plaatselijke actiecomités.
Wat maakt het uit of je vroeger geïnformeerd bent, als straks de slagschaduwen van windmolens om de zoveel seconden langs je raam passeren?
Wat maakt het uit als je betrokken wordt in een dossier - waarin je geen inspraak hebt in de eindbeslissing - als je uitzicht vervuild wordt draaiende mastodonten die dag en nacht ruisen als oude koelkasten?
Maakt het een verschil als gemeenten mogen gaan bepalen waar een windmolen kan geplaatst worden als er niks te bepalen valt omdat er doodgewoon nergens nog plaats voor is ?
En tot slot, zijn mensen echt wel zo hard begaan met het milieu dat ze een reusachtige molen in hun tuin zullen toelaten?
Het laatste woord is er nog niet over gezegd. De theorie voor de alternatieve energie is een mooie gedachte, maar de praktijk hinkt er zieltogend achter aan.
En dan hebben het nog niet eens gehad over de levensduur van 15 tot 20 jaar van deze ‘duurzame’ vorm van energie.
