“Sorry, gediskwalificeerd.”
Wie deelneemt aan het Eurovisiesongfestival moet politiek correct zijn. Vrouwen met baarden promoten bijvoorbeeld, om er lukraak eentje te noemen. Doch, wanneer de politieke correctheid gaat over échte politiek, dan is dat een no pasaran. Zo ondervindt Wit Rusland. Zij werden al een eerste keer naar huis gestuurd, maar ook hun tweede inzending is nu afgekeurd door de The European Broadcasting Union (EBU).
“De EBU en de de raad van bestuur van de wedstrijd, onderzochten de nieuwe inzending zorgvuldig om te beoordelen of deze in aanmerking kwam voor deelname,” laat de organisatie weten. “Er werd geconcludeerd dat de nieuwe inzending ook in strijd was met de regels van de wedstrijd (...) Aangezien BTRC niet binnen de verlengde deadline een in aanmerking komende inzending heeft ingediend, zal Belarus helaas niet deelnemen aan het 65e Eurovisie Songfestival in mei.”
Dat zijn heel veel woorden om te zeggen dat er teveel politiek in de muziek is verdwaald dan goed is voor onschuldige oren. Wat is die politieke boodschap dan wel? Dat vergt enig opzoekingswerk, want de taal waarin de vrolijke jongen zit, behoort niet tot het standaardpakket op school. Mel, ze zingen dit: “Ik zal je leren op de melodie te dansen, ik zal je leren het aas te pikken, ik zal je leren in de pas te lopen.” Als boodschap kan dat tellen, niet?
Wie op de hoogte is van de politieke situatie in Wit-Rusland hoort hierin commentaar op de tegenstanders van president Aleksandr Loekasjenko, die sinds augustus protesteren tegen het regime. Oei, nu je het zegt!
Of dat het songfestival-publiek ene reet kan schelen, is twijfelachtig.
Maken wij toch lekker weeral meer kans om niet als laatste te eindigen! Of net wel? De muziek verliest hiermee alvast een prachtig nummer! En een streep door de rekening van Ikea dat volgens ons het decor sponsorde.
