Omikron blijft voor de echte wetenschappers een merkwaardig fenomeen. Waar ze vandaag vooral verbaasd over zijn, is dat de subvarianten BA.1, BA.2 en BA.3 zo verschillend zijn. Het is te makkelijk om te stellen dat virussen muteren, want de verschillen tussen deze subvarianten zijn zo groot als de verschillen tussen Alpha en Delta.
Het meest opvallende feit is dat Omikron (BA.1) zowat 3 keer besmettelijker is dan Delta. De oorsprong van de verhoogde besmettelijkheid is volgens experts opnieuw een mysterie, omdat de concentratie van het virus in de neus niet uitzonderlijk hoog is en zelfs lager is dan die van Delta. Bovendien is de affiniteit van de BA.1 spike voor de ACE2-receptor slechts twee keer zo hoog als die van de oorspronkelijke Wuhan-stam. Wetenschapsjournalist William Haseltine van Forbes speculeert dat de verhoogde besmettelijkheid kan veroorzaakt zijn door mutaties voor eiwitten die in het hele genoom worden aangetroffen.
Een andere belangrijke eigenschap is hoe Omikron de menselijke cel binnenkomt. Het Wuhan-type en alle varianten nadien komen de cellen primair binnen via membraanfusie. Na hechting versmelt de virale envelop met het membraan van de gastheercel, waardoor het virus de cel binnendringt (zie onder).
Omikron lijkt volgens wetenschappers de voorkeur te geven aan een endosomale route vergelijkbaar met het oude SARS-CoV (het SARS-virus), maar anders dan alle eerder gekarakteriseerde varianten. Omikron induceert geen cel-naar-celfusie (syncytiële vorming) in celkweek, consistent met endosomale binnenkomst. Virussen komen de cel in het algemeen binnen via endocytose; ze worden opgenomen door de gastheercel via het celmembraan. Dat zijn doorgaans wel virussen zonder virale envelop.
Sinds de ontdekking van Omikron eind vorig jaar blijft deze variant wetenschappers sterk bezighouden. Waar ze het allen wel over eens zijn, is dat we van geluk mogen spreken dat de variant inderdaad een stuk milder is dan Delta. Anders zou de situatie vandaag er helemaal anders uitzien. 
