"Zonder hoop kan je niet leven."
“Was die niet gestopt”, hoor ik je denken. “Een paar keer zelfs al.” Je wordt er inderdaad een beetje turelura van van al dat stoppen, revivals, terugblikken, maar ondertussen wel gewoon verder doen. Let wel, we gunnen het de keizer van Vlaamse lied. Tachtig jaar zijn en de jeugd van de planken zingen, je moet het maar doen.
Muziek verzacht het leed en kan een vluchtheuveltje zijn voor de donkere dagen die gaan komen. “Ik sta te popelen om mijn fans weer een glimlach te bezorgen”, zegt Tura in Het Laatste Nieuws. Intussen zijn de vijf uitverkochte concerten in onder meer de Stadsschouwburg Antwerpen, het Ethias Theater Hasselt en het Kursaal Oostende er acht geworden, omdat de capaciteit in elke theaterzaal verlaagd wordt naar 70%. Daarom moet het aantal tickethouders verdeeld worden over twee voorstellingen.
Het zal een bizar beeld worden. Een zaal vol mondmaskers en allemaal per bubbel gesorteerd. In de Stadschouwburg kunnen er normaal iets meer dan 2.000 binnen, het zullen er nu 1.440 zijn. Op 6 november begint hij aan zijn kleine ‘Ronde van Vlaanderen.”
In juli bracht Will Tura nog een indrukwekkende versie van "Hoop doet Leven." Als we in deze dwaze dagen ergens nood aan hebben, dan is het 'hoop'
