De coronavaccins gebruiken de spike (stekeleiwit) om immuniteit op te bouwen. Aangezien het virus zelf ook spikes heeft, kan je uit de aanwezigheid van antilichamen tegen deze spikes niets afleiden.
Het virus bestaat uit meer dan de spikes. Het verklaart ook waarom een natuurlijke besmetting altijd superieur is aan een vaccinatie aangezien de som van de delen altijd groter is dan de onderdelen zelf.
In rapporten bekijkt de Britse UKHSA dus twee soorten antilichamen: S-antilichamen en N-antilichamen. Antilichamen tegen het nucleoproteïne (N of NP) worden alleen door het lichaam gevormd bij besmetting met corona. Dat is zoals de naam aangeeft een verbinding van nucleïnezuur (DNA of RNA) met proteïne of eiwit.
Antilichamen tegen het spike-eiwit (S) worden daarentegen zowel tijdens de ziekte als na coronavaccinatie geproduceerd.
Uit die UKHSA-rapporten blijkt dat de N-antilichaamwaarden systematisch lager zijn bij gevaccineerde mensen bij een infectie.
Volgens tegenstanders van het vaccin wijst dit op een verzwakt immuunsysteem van die gevaccineerden. Immunologen wijzen die hypothese van de hand. Door vaccinatie wordt het virus volgens hen in het lichaam sneller afgevoerd en wordt de vorming van die N-antilichamen dus gewoon minder sterk gestimuleerd.
Onze vrienden factcheckers volgen de gangbare laatste theorie. Niet iedereen is daarvan overtuigd.
