Redactievergadering deze ochtend om 8 uur. Bij P-Magazine doen we die vergaderingen als de journalisten van de klassieke media nog liggen te soezen. Sommigen blijven dat overigens de hele dag doen.
De grote baas had Stromae op de Franse tv gezien. Onze baas vindt het nieuws daar beter. Vervolgens had de grote baas Bent Van Looy in De Afspraak op VRT horen zeggen dat Stromae een genie is. Nu valt er veel te zeggen over de zoon van Miranda Van Haver, maar een genie is hij zeker niet. Bach is een muzikaal genie, Stromae niet. Hij is een maker en vooral verkoper van al bij al middelmatige liedjes.
“Moeten wij niet nog een stukje brengen over Stromae”, vroeg de grote baas. We kennen onze baas. Hij wil eigenlijk zeggen: schrijf nog een stuk over Stromae en zijn stunt. Iedereen keek weer naar mij, de junior redacteur. Onze redactie had dus al een stuk geschreven Dat toont aan dat we ook naar TF1 kijken.
“Wat moeten we nog schrijven?” vroeg ik. “Dat TF1 geen nieuws brengt, maar entertainment? Dat wisten we toch al”, zei ik. De grote baas keek boos naar mij. “Of moeten we schrijven dat geld niet gelukkig maakt aangezien Paul ondanks zijn vele miljoenen euro’s toch ongelukkig is, last heeft van depressies en zelfs met zelfdodingsgedachten rondloopt?”
Ik stelde dus een filosofisch stukje voor over de mogelijk helende werking van de gedachte aan zelfdoding - ooit gelezen bij Sartre of Camus - maar dat vond de grote baas niet echt een goed idee en hij had zowaar nog gelijk ook. Het was overigens Camus die stelde dat er maar één werkelijk ernstig filosofisch probleem bestaat: de zelfmoord.
Op de vergadering begon ik dan over Henry de Montherlant: “Degene die de openbare mening over zelfmoord zou veranderen en de manieren om zelfmoord te plegen, zou verbeteren, zou een weldoener van de mensheid zijn - maar gehouden worden voor een monster.” Uit angst om blind te worden pleegde hij in 1972, op 76-jarige leeftijd, zelfmoord.
