Francken wil een gesprek met de PS over het confederalisme en noemt het een “stevige intellectuele oefening.”
Vreemd dat de grote onderwerpen helemaal aan het eind van de onderhandelingen komen. Men heeft ons lang voorgehouden dat we vandaag, met de septemberverklaring, een nieuwe Vlaamse regering zouden hebben. Maar blijkbaar hebben de grote 'intellectuele' struikelblokken nog niet op tafel gelegen.
Het is duidelijk dat de vorming van de Vlaamse regering onlosmakelijk gelinkt is aan wat men op federaal vlak beslist. Nationaal zoekt N-VA naar een mogelijkheid om met de PS te regeren zonder gezichtsverlies te leiden. Daarom zet N-VA voor haar principes de deur op een kier en serveren ze hun dada wat minder heet. Het confederalisme, wat al maanden een voorwaarde was om met de PS te spreken over een federale regering, wordt nu tot een intellectuele oefening herleid.
“We hebben geen tweederdemeerderheid met de PS. De extreme partijen zijn groter geworden, maar spelen eigenlijk niet mee", zegt Francken op VTM. Met andere woorden: water bij de wijn doen, of er wordt niet gedronken.
Het lijkt een spelletje van opbod en verdelen geworden om te komen tot een coalitie tussen partijen die eigenlijk nauwelijks of geen raakvlakken met elkaar hebben. Voorbeeld: N-VA geeft toe voor het minimumpensioen van 1.500 euro omdat dat een eis is van links, en wil in ruil een strenger migratiebeleid.
De toegevingen worden mooi verpakt in verklaringen waar iedereen zich in kan vinden. We gaan strenger zijn om mensen toe te laten op ons grondgebied, maar als ze binnen zijn hebben ze ook wel recht op een basiscomfort.
Voor een zitje in de Vlaamse regering gaat N-VA nog een stapje verder met te zeggen dat het ok is als de begroting pas aan het eind van de legislatuur in evenwicht is. Tenzij je een glazen bol hebt, is dat economisch gesproken Russische roulette met een revolver met een trommel van zes kogels waarvan er eentje uit is gehaald.
