Da’s bijzonder pijnlijk, en zeker als je weet dat het uitgerekend in een opvanghuis voor slachtoffers van pooiers en andere mensenhandelaars was.
Even terug naar 2016. Op recreatiedomein Blaarmeersen wordt het lichaam van Jordy Brouillard, een negentienjarige jongen, gevonden. Het verhaal erachter is bijzonder schrijnend. Als kind verbleef hij in jeugdinstellingen, maar op zijn achttiende werd hij ‘losgelaten’. Hij kon echter niet voor zichzelf zorgen, en stierf eenzaam van honger in een tentje.
Iets wat journaliste Saskia Van Nieuwenhove heel erg bezighield. Een jaar later ontmoette ze een dakloos meisje van achttien, dat slachtoffer was van een tienerpooier. Uit schrik dat ook het meisje een bijzonder droevig lot zou wachten, nam Saskia haar in huis.
Daaruit groeide dan weer een vzw: Ne(e)st, die in 2018 erkend werd door de Vlaamse overheid. Saskia ging wat groter wonen, om slachtoffers van tienerpooiers een veilige, tijdelijke thuis te kunnen bieden.
Maar… in Humo deden nu drie jongedames die er een tijdlang verbleven hun verhaal. Blijkbaar waren er verdovende middelen van allerlei slag te verkrijgen: “Ik ging clean binnen, en kwam er als een junk weer buiten”, zo verklaart er eentje. “Er werd aan de lopende band drugs binnengesmokkeld. Ikzelf gebruikte er cocaïne, wiet en crystal meth. Er waren echter ook pillen en heroïne.”
Maar het bleef niet alleen bij drugs die er binnengesmokkeld werden: “We zaten zogezegd op een geheim adres, maar in het wereldje wist iedereen waar we zaten. Op een ochtend kwam ik in de badkamer, en er stond een pooier daar zijn tanden te poetsen. Saskia zat gewoon beneden. Ze had blijkbaar niet door dat hij al twee dagen op de kamer van een van de meisjes logeerde.”
Thans zal de werking van de vzw grondig onderzocht worden. Saskia zegt in HLN dat ze hoopt dat de doorlichting van Ne(e)st zo snel mogelijk gebeurt. “Zodat ze met hun eigen ogen kunnen zien dat we hier wél goed werk leveren.”
