De coronavaccins (eigenlijk geen echte vaccins, maar 'medicijnen' die om de zoveel maanden herhaald moeten worden) van Pfizer/BioNTech en Moderna zijn mRNA-vaccins. Ze bevatten messenger ribonucleïnezuren (mRNA) als genetische code.
Wanneer deze code in onze cellen terechtkomt, maakt ons lichaam het stekeleiwit (spike) van het SARS-CoV-2-virus zelf aan, wat ons immuunsysteem ertoe aanzet om een reactie te ontwikkelen tegen het coronavirus. Dat mRNA is wel ‘verpakt’ in vetbolletjes, de lipid nanoparticles of LNP’s. (zie schema hieronder)
LNP's werden voor het eerst goedgekeurd in 2018 voor het siRNA-medicijn Onpattro. SiRNA staat voor small interfering RNA (= klein interfererend RNA). De lijst van bijwerkingen van Onpattro is overigens zeer lang.
LNP's werden eind 2020 bekender, omdat sommige COVID-19-vaccins die RNA-vaccintechnologie gebruiken, de fragiele mRNA-strengen bedekken met PEGylated lipide nanodeeltjes als hun leveringsmethode (inclusief zowel de Moderna- als de Pfizer-BioNTech COVID-19-vaccins).
Er zijn aanwijzingen dat die LNP’s de reactie van ons immuunsysteem versterken. Onderzoeker Rein Verbeke in Eos: “Er zijn sterke indicaties dat de lipiden in het nanodeeltje ook hier een rol spelen, maar er blijven rond dit aspect nog veel vragen onbeantwoord”. Ondanks de sussende verklaringen van televisievirologen- en vaccinologen zijn de farmaceuten van die mRNA-coronavaccins dus tovenaarsleerlingen aangezien ze niet goed weten hoe die 'vaccins' precies werken.
Zo bleek vrijdag nog uit een studie een toename van 84% in de relatieve incidentie van hartgerelateerde sterfte bij mannen van 18-39 jaar oud binnen 28 dagen na mRNA-vaccinatie.
Wat is een mogelijke verklaring hiervoor? Zit het probleem in (de hoeveelheid) mRNA, de LNP’s of de wisselwerking tussen beide? Die hoeveelheid mRNA is zeker een onbekende en risicovolle factor aangezien onderzoekers deze hoeveelheid willen terugbrengen door de techniek van srRNA. Het is een van de onderwerpen in Boston wanneer mRNA-zeloten opnieuw samenkomen.
En de mogelijke rol van die 'vetbolletjes'? Een onderzoek in Metabolism Open Journal wees onlangs op het risico van die LNP’s: “Potentiële implicaties van lipide nanodeeltjes in de pathogenese van myocarditis geassocieerd met het gebruik van mRNA-vaccins tegen SARS-CoV-2".
De onderzoekers schuiven de hypothese naar voor dat myocarditis zou kunnen worden veroorzaakt door die LNP’s van die mRNA-vaccins. (nvdr: de spikes van het virus en die gemaakt door ons lichaam via het vaccin veroorzaken deze schade ook).
De onderzoekers: “Binnen deze context gaat een mogelijke verklaring in de richting van een direct schadelijk effect op myocardiale cellen van LNP zelf of van een immuunreactie ertegen of zelfs het aggregaat ervan met de mRNA-strengen in de vaccinpreparaten.” Veel vragen dus nog steeds.
Opmerkelijk is ook dat LNP's doorgaans solide (vast) zijn bij kamertemperatuur en lichaamstemperatuur. Die LNP's die vast zijn bij kamertemperatuur, zijn dan weer vloeibaar wanneer ze gekoeld zijn. Het kan verklaren waarom de vaccins van Pfizer en Moderna op zeer lage temperaturen bewaard moeten worden. De farmaceuten en de makers van die 'vetbolletjes' zijn wel karig met informatie hierover.
Vraag is dan of deze vaste LNP’s in het menselijke lichaam na verloop van tijd en na opeenvolgende doses (vaak is er pas reactie na een tweede of derde dosis) geen schade berokkenen aan onze myocardiale en andere cellen. Ondanks de sussende woorden van televisievaccinologen en -virologen is dus nog veel meer onderzoek nodig. Het verklaart uiteraard ook waarom de meeste (echte) vaccins pas na vele jaren worden goedgekeurd. Als dat al gebeurt.
