Bij elke medische behandeling - dus ook een vaccin - moet de afweging gemaakt worden van de potentiële voordelen (baten) tegenover de risico’s (nadelen). Zijn de baten groter dan de nadelen? Dan is het een medisch verantwoorde beslissing om die behandeling - bijvoorbeeld een injectie met mRNA - te ondergaan. Is dat niet zo, dan is het medisch verstandig om die behandeling te weigeren.
Binnen dat stevige intellectuele kader is er nu een interesssante analyse over die coronaboosters bij jongvolwassenen: COVID-19 Vaccine Boosters for Young Adults: A Risk-Benefit Assessment and Five Ethical Arguments against Mandates at Universities.
Bij de auteurs van de studie enkele absolute autoriteiten zoals hoogleraar en arts Salmaan Keshavjee van Harvard University - Harvard Medical School. Dat is ook moedig van die toppers omdat ze hiermee tegen de officiële lijn ingaan. (zie onder)
Studenten aan de meeste universiteiten in de VS moeten verplicht gevaccineerd zijn tegen covid. Ze riskeren zelfs geschorst te worden als ze de derde dosis COVID-19-vaccin weigeren (de booster).
Academici hebben dus nu een risico-batenanalyse van die boosters in deze leeftijdsgroep gemaakt en komen tot de conclusie dat de booster voor die leeftijdsgroep een negatieve risico-batenanalyse oplevert. Ze geven ook vijf argumenten tegen die boosterverplichting.
De onderzoekers schatten dat concreet nu 22.000 - 30.000 voorheen niet-geïnfecteerde volwassenen van 18-29 jaar moeten worden geboosterd met een mRNA-vaccin om één COVID-19-ziekenhuisopname te voorkomen. (nvdr: Voorwaarde is bovendien dat er nog jongvolwassenen rondlopen die niet eerder besmet werden met corona, wat weinig waarschijnlijk is.)
Met behulp van de bijwerkingengegevens van o.a. de CDC, vinden de academici dat boostermandaten een netto verwachte schade kunnen veroorzaken: per COVID-19-ziekenhuisopname voorkomen bij voorheen niet-geïnfecteerde jonge volwassenen, verwachten ze 18 tot 98 ernstige bijwerkingen, waaronder 1,7 tot 3,0 booster-geassocieerde myocarditisgevallen bij mannen, en 1.373 tot 3.234 gevallen van graduele ≥3 reactogeniciteit die de dagelijkse activiteiten verstoort.
Gezien de hoge prevalentie van post-infectie immuniteit is dit risico-batenprofiel dus nog minder gunstig. Samengevat zijn verplichte universitaire boostermandaten niet alleen onethisch, maar ook medisch onverantwoord.
