“Het voordeel van de duidelijkheid.”
Cynischer kan je het bijna niet verwoorden. Wie die redenering kan volgen, is uit een bijzonder hout gesneden. Als er iets niet en nooit duidelijk is geweest dan zijn het de mondmaskers. Verdwenen voorraden, mislukte bestellingen, maar ook het nut of onnut van het dragen van een masker, is vanaf dag één onduidelijk geweest. Ministers flaterden, experten spraken mekaar tegen. Wat we onthielden was dat het dragen van een modmasker geen zin had en dat alleen medische masker – die er niet waren voor de bevolking – echt bescherming boden.
Wie tussen de lijnen las, kon vermoeden dat het gebrek aan mondmaskers de reden was waarom ze als niet nuttig werden uitgelegd. Maar, vanaf zaterdag zullen we dus de bocht moeten volgen die virologen en politici hebben genomen en wordt het dragen van een mondmasker verplicht in winkels, bioscopen, theater-, concert- en conferentiezalen, bibliotheken, auditoria, gebedshuizen en musea. Volgens Van Ranst is die lijst heel volledig. “Wie nog plekken kent waar een mondmasker verplicht zou moeten zijn, mag het zeggen, dan nemen we dat mee, “aldus Van Ranst. Klinkt niet echt professioneel, maar goed. Zijn collega Steven Van Gucht meent dat de tijd er rijp voor was en dat er een draagvlak is bij de bevolking.
Maar is dat wel zo, of is er meer aan de hand? Er hangt boven de duidelijke beslissing heel veel onduidelijkheid over het waarom en de timing. We slagen er niet in om het aantal besmettingen, opnames en sterfgevallen tot nul te herleiden. In tegendeel, de cijfers stijgen weer lichtjes en in de ons omringende landen gaan ze alweer over tot lockdowns. De uittocht van de toeristen leidde tot paniek en onze de beleidsmakers gingen voor landen en streken kleuren bepalen, controles en quarantaine voor wie van een streek met een foute kleur komt, wordt verplicht. Een goede zaak wellicht en wijze voorzorgsmaatregelen. Maar is er iets wat ons niet wordt verteld? Staan we dichter bij een tweede golf dan we denken? Het wordt alvast een onzekere herfst.
