Didier Meulendijks is doctor (PhD) en Scientist Director, Global Development - Oncology bij AstraZeneca in Engeland. Daarvoor was hij Clinical Assessor Oncology/Hematology en werkzaam bij het Europees Geneesmiddelenagentschap EMA.
Meulendijks op LinkedIn: “De QR-, en zometeen 2G-maatschappij die opgetuigd wordt, en waarmee op grote schaal mensen worden uitgesloten op basis van vaccinatiestatus, is niet alleen moreel verwerpelijk maar ook vrijwel niet wetenschappelijk te onderbouwen.”
“De data laten zien dat de SARS-CoV-2 vaccins – hoewel effectief in het verminderen van de kans op ziekenhuisopname – al snel geen relevant effect meer hebben op de verspreiding van het virus. Daarmee vervalt elke rechtvaardiging voor de voorgestelde QR-maatschappij waarin mensen – waaronder alle kinderen vanaf 12 jaar – worden gedwongen tot vaccinatie om deel te kunnen nemen aan het normale maatschappelijke leven."
"Over het vaccineren van kinderen met de nieuwe vaccins is al regelmatig kritisch geschreven, en ik ga hier niet uiteenzetten wat mijn mening is over de baten-risicobalans voor die groep."
“De ratio achter het 2G beleid – op basis van onderzoek TU Delft – wordt omschreven als dat vaccineerde mensen het virus vaker verspreiden dan geteste ongevaccineerden (in de context van 3G beleid), en dat ongevaccineerde mensen daarom beschermd moeten worden met 2G om op die manier ziekenhuisopnames te verminderen. De wereld op z’n kop.”
“De groep QR-loze Nederlanders bestaat voor een groot deel uit gezonde jonge mensen (inclusief kinderen) wiens risico op ziekenhuisopname klein is, evenals een groot aantal mensen die Covid-19 al doorgemaakt hebben (maar geen positieve test kunnen laten zien). Het buiten de maatschappij sluiten van deze mensen op basis van vaccinatiestatus is niet ethisch te verantwoorden en leidt tot sociale en maatschappelijke schade die niet te overzien is.”
“Het gevoerde beleid lijkt niet op korte termijn te stoppen of te verbeteren. De polarisatie waarover in de media gesproken wordt en die langzaam doorsijpelt in de maatschappij en de kleinere sociale kring van mensen leidt af van belangrijke vragen. Bijvoorbeeld de vraag hoe de (veronderstelde) positieve effecten van beleid t.a.v. QR codes opwegen tegen algemene negatieve effecten op de publieke gezondheid, en welke afweging daarin gemaakt is.” (eigen cursiveringen)
“Helaas lijkt het er steeds meer op dat een stilzwijgende meerderheid van Nederland zorgt voor veronderstelde instemming met dit beleid, en dat kan op termijn zeer schadelijk worden. Vanwege het onwetenschappelijke karakter van dit beleid en de maatschappelijke schade die er mijnsinziens mee wordt aangericht vind ik het belangrijk om mij uit te spreken. Laten we ons in plaats van op QR codes volop richten op het repareren van de zorgcapaciteit die de afgelopen jaren is verminderd."
Het wetenschappelijk onderbouwd artikel met 10 voetnoten werd kort na publicatie verwijderd.
