De complicaties van de coronacrisis zullen we nog generaties lang voelen.
Iedereen waagt zich wel eens aan een voorspelling dezer dagen, en meestal eindigen we met de conclusie dat we het niet weten. “We zullen wel zien.”
De pandemie zal een beschadigde maatschappij achterlaten. Econoom Peter De Keyzer spreekt in Het Nieuwsblad van een economie die voor lange tijd “gehandicapt” zal blijven. Volgens hem zal één op drie cafés en restaurants failliet gaan en moeten we rekening houden met een economische krimp van 8 procent. Alles wat ver weg, duur en ver in de toekomst ligt, zal zwaar getroffen worden. Alles wat lokaal, betaalbaar en kortbij is, zal een opmars maken.
Maar ook onze sociale gedragingen zullen veranderen. Anthony Fauci, de directeur van het Amerikaanse virologisch instituut en lid van Trumps coronavirusteam, vindt dat we zelfs na de coronapandemie moeten stoppen met handen schudden. Volgens hem is het een ongezonde gewoonte waarin we elkaar ook buiten een epidemie besmetten met ziektes.
De generatie die deze crisis heeft meegemaakt, zal er altijd rekening mee houden dat iets rampzaligs als wat nu gebeurt, morgen weer kan gebeuren.
Het is nog maar de vraag of we de komende jaren nog onbevreesd in overvolle cafés langs mekaar heen gaan schuren. Wanneer zullen we weer in theater en bioscopen naast elkaar gaan zitten?
Tijd heelt alle wonden, maar zonder littekens komen we hier niet door.
