Zestien dagen spoorloos.
Onderzoekers hebben de hele handel en wandel van Conings uitgepluisd. Wat hebben ze? Twee afscheidsbrieven, een achtergelaten auto, zijn gsm-verkeer en de gegevens van ANPR-camera’s die vertellen waar hij met zijn auto is geweest. Naar verluidt zou men uit die gegevens hebben afgeleid dat hij in de buurt van Marc Van Ranst is geweest. Niet echt veel om er een klein leger van 300 man op af te sturen.
Leger en politie beginnen langzaam in te zien dat Conings weet wat zij willen weten. “Wie echt wil verdwijnen, breekt met alles en iedereen. Ze zetten hun gsm af, en laten hun auto achter. Ze verbreken het contact met vrienden en familie. Ze hebben een locatie geregeld waar ze kunnen verblijven. Er gaat vaak een maandenlange voorbereiding aan vooraf. Maar elke voortvluchtige maakt vroeg of laat een fout. Het is daarmee dat ze kunnen opgespoord worden”, aldus Martin Van Steenbrugge in ‘Het Nieuwsblad’. Van Steenbrugge is het voormalige hoofd van het FAST-team van de federale politie. Hij zocht 20 jaar lang naar voortvluchtige veroordeelden en schreef daar een boek over, ‘Most Wanted’. Hij is ook de man die ex-militair Thomas Boutens in 2014 kon oppakken. Zijn enige conclusie is nu: wachten tot Conings een fout maakt.
Volgens Van Steenbrugge is het iedere keer weer het gemis aan sociaal contact dat de voortvluchtigen nekt. Doch, het zou wel eens kunnen dat Conings dat ook allemaal weet. Wat als hij in het buitenland zit? Wat als hij met een andere auto rijdt? Wat als alles maandenlang op voorhand is gepland? Wat als hij meer dan die 3.000 euro – het maximum bedrag dat hij net voor zijn verdwijning afhaalde – heeft opzij gezet?
Het begint stilaan op een foute aflevering van ‘Wat als’ te lijken. Hoe lang gaan politie en militairen nog intensief zoeken? En wat met Marc Van Ranst? Door zichzelf tot het belangrijkste slachtoffer te maken, wordt een (gewone) terugkeer moeilijk. Blijft er één vraag over: “Hoe lang nog?”
